ฟางเส้นสุดท้าย
“คุณโอเคไหม” สุดเขตถามเจ้าสาวของตนเองขณะกำลังจะเดินกลับเข้างานอีกครั้ง ด้วยยังมีงานเลี้ยงช่วงเย็นที่ต้องดำเนินต่อ โชคดีที่พิธีการช่วงต่อไปไม่ได้มีอะไรมาก ไม่อย่างนั้นเขาคงทนเห็นหน้าชายและหญิงมากวัยคู่นั้นไม่ได้
“โอเคค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร” กัญญาวีร์ยิ้มให้เจ้าบ่าวที่วันนี้หล่อมากเป็นพิเศษสบายใจ และเธอเองก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน โล่งอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน การได้พูดอะไรที่อัดอั้นมานานมันเหมือนการปลดล็อกตัวเองจากโซ่ตรวนที่เรียกว่า ‘บุญคุณ’ และจากนี้ไปมันจะไม่มีโซ่เส้นนั้นอีกต่อไปแล้ว
ทุกอย่างมันเริ่มที่เธอ และมันก็ต้องจบที่เธอ
“พวกเขาไม่ได้ทำอะไรคุณใช่ไหม”
“ไม่ได้ทำอะไรค่ะ”
“คุณคุยกับผมได้ทุกเรื่องนะฟาง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ อย่าเก็บไว้คนเดียว” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง แววตาสื่อถึงความห่วงใยอย่างชัดเจน
ใบหน้าสวยระบายยิ้ม “ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง แต่ฉันไม่เป็นไรจร
