บทที่ 21
ไม่รู้จักพอ
บ้านของกัญญาวีร์ที่อำเภอปากช่องถูกใช้เป็นสถานที่นัดเจรจาการสู่ขอ เนื่องจากบ้านของนางสมพิศและนายไพรศาลที่อยู่อีกตำบลไม่พร้อมต้อนรับแขก แต่กระนั้นเจ้าถิ่นทั้งสองคนก็ไม่พลาดที่จะเกณฑ์คนในหมู่บ้านมาร่วมเป็นสักขีพยาน ทำให้ตอนนี้ภายในบ้านหลังเล็กของหญิงสาวจึงเต็มไปด้วยผู้คนกว่ายี่สิบชีวิต
สุดเขตรู้จากสมพิศแล้วว่าจะมีคนมาเยอะ เขาจึงติดต่อร้านอาหารดังจากในตัวเมืองให้มาทำอาหาร พร้อมทั้งคอยบริการแขกในเย็นวันนี้ โดยที่เจ้าของงานไม่ต้องทำอะไรเลย
ซึ่งการจัดการที่เวอร์วังและไม่ต้องเปลืองแรงของชายหนุ่มถูกใจนางสมพิศยิ่งนัก ด้วยก่อนหน้านี้หล่อนได้ไปคุยโม้กับคนในหมู่บ้านว่าลูกสาวได้สามีรวยระดับมหาเศรษฐี วันนี้หล่อนจึงหน้าบานมากเป็นพิเศษ สร้อยคอและกำไลทองคำเส้นใหญ่ที่สวมใส่ก็ช่วยเสริมให้หล่อนดูเป็นผู้มีอันจะกินขึ้นไปอีก ยิ่งเห็นหลาย ๆ คนมองมาด้วยสายตาอิจฉา หล่อนก็ยิ่งชอบใจ
“อย่าว่า
