ไม่รู้จักพอ
“ที่ผมไม่ทำอะไรเพราะเห็นแก่ฟาง เขายังเป็นห่วงพวกคุณ”
“เป็นห่วงแต่ไม่เคยมาเหลียวแล ได้ดิบได้ดีก็เสวยสุขอยู่คนเดียว นี่ถ้ามันไม่รถชนฉันก็คงไม่รู้ว่ามันได้ผัวรวยขนาดนี้”
สุดเขตถอนหายใจอย่างระอากับความคิดของผู้หญิงคนนี้ “ที่ผ่านมาฟางเขาลำบากเพราะพวกคุณมากแค่ไหน พวกคุณเคยรู้กันหรือเปล่า เคยนึกถึงจิตใจลูกบ้างไหม”
“แล้วมันล่ะ เคยนึกถึงพ่อกับแม่มันบ้างไหม” นางสมพิศโต้เถียงอย่างไม่ยอม และเอาแต่ความรู้สึกของตนเองเป็นที่ตั้ง
“ถ้าฟางไม่นึกถึง เขาคงไม่ส่งเงินให้พวกคุณใช้ทุกเดือน แล้วรู้หรือเปล่าว่าค่าครองชีพที่กรุงเทพฯ มันไม่ได้ถูก ต้องจ่ายค่าที่พัก ค่าเดินทาง เงินเดือนฟางแค่เท่าไรเอง แต่พวกคุณกลับขูดรีดจนฟางแทบไม่เหลือเงินไว้ใช้” แพทย์หนุ่มพูดถึงเรื่องราวในอดีตที่อัดอั้นมานาน เขาไม่ได้อยากยุ่งเรื่องในครอบครัวของใครหรอก แต่ในเมื่อตอนนี้กัญญาวีร์เป็นคนของเขา และเขาคิดว่าผัวเมียคู่นี้ควร
