ภาวัตหยัดกายลุกขึ้นเช็ดริมฝีปากของตนเอง แม้จะอยากดื่มกินกายสาวต่อ แต่ความต้องการของเขาเองก็เริ่มประท้วงและอยากปลดปล่อยออกมาเช่นกัน ชายหนุ่มจัดการถอดกางเกงของตนเองออกจนความแกร่งกล้าผงาดปรากฏแก่สายตาของหญิงสาว และความใหญ่โตของมันทำให้เธอถดหลังหนีโดยอัตโนมัติทั้งที่แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงจะคืบคลานไปได้อย่างใจนึก
“อย่านะ”
“มานี่! จะไปไหน เธอจะขึ้นสวรรค์คนเดียว แล้วทิ้งฉันไว้ในนรกอีกแล้วใช่ไหม!”
ภาวัตดึงขาทั้งสองข้างของหญิงสาวให้กลับมาที่เดิม ก่อนจะทาบทับกายสาว แล้วก้มดูดกินยอดปทุมถันสีสวยหวังปลุกอารมณ์ปรารถนาของเธออีกครั้ง
“ฮือ...”
คราวนี้ พริมพิกาไม่อาจดิ้นรนขัดขืนได้แม้แต่น้อย ได้แต่เกร็งร่างพยายามบิดส่ายหนีลิ้นร้ายของเขาที่ไล่ลามเลยไปทั่วทรวงอกคู่งาม หางตาปรากฏหยดน้ำปริ่มเอ่ออย่างนึกเจ็บใจตนเองที่ไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่านี้
“เสร็จอยู่คนเดียวไม่เห็นแก่ตัวเกินไปหน่อยหรือไง” ชายหนุ่มเงย
