ตำหนักเล่อจิ่ว
เจิ้งอ๋องเดินวนไปวนมาอยู่หน้าเตียง พยายามข่มตานอนแล้วแต่ยังนอนไม่หลับ ร่างสูงสง่าแต่งกายเพียงชุดลำลองบางเบาเดินออกมารับลมที่ระเบียงด้านนอก
"ท่านอ๋องนอนไม่หลับรึพ่ะย่ะค่ะ" ซุ่นหลีตำแหน่งพ่อบ้านประจำตำหนักกระซิบถาม
"ถูกแล้ว ข้านอนไม่หลับ"
"ได้ข่าวว่าท่านอ๋องถูกใจสตรีประหลาดที่พระองค์พบพวกนางในป่าอสูร"
"เจ้ารู้ได้อย่างไร"
"ท่านออกไปเยี่ยมพวกนางมามิใช่รึ"
"อืม ก็ใช่อีก"
"พวกองครักษ์ลือกันหนาหูว่าท่านอ๋องต้องการแต่งพวกนางเป็นพระชายา"
"ข้าอายุย่างสามสิบแล้วจะแต่งใครมันก็เรื่องของข้า"
"อ่อ แล้วเหตุใดจึงปล่อยพวกนางไว้ในสุสานของอดีตพระชายาเล่า สุสานนั้นลือกันว่ามีผีดุยิ่งกว่าสัตว์อสูรเสียอีก"
"เจ้ากำลังกล่าวหาว่าวิญญาณของเนี่ยหนิงเป็นวิญญาณร้าย"
"อุ๊บ! หามิได้พ่ะย่ะค่ะ ข้าได้ยินจากเหล่าพรานผู้ออกไปเก็บของป่ายามวิกาล กล่าวกันว่ามีภูติผีดุร้ายเฝ้าอยู่ในสุสานพระชายา"
"เหลวไ
