พวกเรากระหืดกระหอบเผ่นออกมาจากเหมืองเถื่อนพร้อมหลักฐานคือภาพในกล้องถ่ายรูปซุปเปอร์ HD
แฮ่ก ๆ ๆ ๆ
เสียงหอบหายใจตอนปลดเครื่องเจ็ทสูทแบบสะพายหลังออก พวกเราทิ้งตัวลงบนที่นอนเป่าลมในเต็นท์โดม ในขณะเดียวกับที่ร่างกายค่อย ๆ ทึบแสงจนปรากฎรูปร่างคนนมใหญ่สองคนนอนแผ่หรา
“เหนื่อยมากเลย ตอไม่ได้ขย่ม เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง เอากระดูกมาแขวนคออีก” ฉันบ่น
“นั่นสิ นึกว่าจะงานหมู นั่งอ้าขาให้เขากระแทกสบาย ๆ ที่ไหนได้ ต้องมาสืบเรื่องเหมืองลับกับแก้ปัญหาน้ำอีก”
“เราแจ้งองครักษ์ไปเชิญท่านอ๋องมาพบพวกเราโดยด่วนดีกว่า”
“อืม ดีมาก ถ้าจบเรื่องจะได้รางวัลเสียวซะที”
“เคร ฉันก็แห้งมานานแล้วเหมือนกัน”
ฉันชะโงกหน้าออกไปเรียกหัวหน้าองครักษ์เข้ามาพบ
“หย่งจิน มาพบฉันด่วน ๆ”
องครักษ์ยุคจีนโบราณตัวเท่าหมีควายปรากฎกายขึ้นที่หน้าเต็นท์ของฉันในช่วงเวลาชั่วอึดใจ
“พรุ่งนี้เช้า ไปเชิญท่านอ๋องมาพบพวกเราได้ไหม”
“
