“ความผิดในครั้งนั้นผมจะสำนึกผิดไปจนวันตาย ขอเพียงแค่คุณผู้หญิงอย่ารื้อฟื้นเรื่องนั้นอีกเลยได้มั้ยครับ” ธิมเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิด ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ทำเรื่องที่มันเข้าตัวอีกจนได้ งานนี้ไม่รู้ว่าแม่คุณจะเลิกพูดถึงเรื่องนี้อย่างที่เขาต้องการหรือเปล่า แต่ถ้าเธอไม่หยุดพูด เขาก็ต้องรับกรรมที่เขาทำนั่นแหล่ะ ใครใช้ให้เขาทำร้ายเธออย่างแสนสาหัสเองล่ะ กรรมก็คือผลของการกระทำ เพราะฉะนั้นเขาก็ต้องรับผลของการกระทำของตนเองให้ได้
“ไม่รับปากนะคะ บอกได้แค่ว่าจะพยายาม” เมยาวีเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม งานนี้คนฟังก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ยิ้มได้สักที ถ้ายังหน้ามุ่ยอยู่ เขาคงเครียดไม่น้อย
“ขอบคุณครับที่รัก ผมจะไม่มีทางทำให้คุณเสียใจ ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด ผมสัญญานะครับคนดี” ธิมเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ที่เขาพูดออกไปนั้น เขาไม่ได้ปลิ้นปล้อนหรือว่าตอแหลแต่อย่างใด แต่เขาพูดออกมาจากความรู้สึกจริงๆ
