“ผมดูแล้วว่าไม่มีรถ ผมก็เลยขอชื่นใจซะหน่อย อย่าดุเลยนะครับคุณแม่” ธิมเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม งานนี้มีคนขอลุแก่โทษ และรอยยิ้มเท่ห์ๆ แบบนี้ มันก็ทำให้คนที่เคยลุ่มหลงในหน้าตาของสามีตนเองอย่างหนัก ต้องอภัยอย่างที่ไม่น่าจะให้อภัยเลย
“ทีหลังต้องระวังกว่านี้นะคะ เพราะว่าเรามีเจ้าตัวเล็กมาด้วย” ว่าแล้วหญิงสาวก็ลูบที่ท้องของเธออย่างมีความสุข แค่เพียงคิดว่ามีเขาอยู่ แค่นี้เธอก็มีกำลังใจที่จะสู้กับอุปสรรคหรือว่าปัญหาใดๆ ต่อแล้วล่ะ
“ครับที่รัก” ธิมรับปากทันที
“เราใกล้ถึงแล้วนี่นา เครื่องของคุณน้าพอเจตน์ถึงกี่โมงคะ” หลังจากที่มัวแต่วุ่นวายกับเขาอยู่ เธอก็เพิ่งได้มองทาง จนสังเกตว่าตอนนี้เธอใกล้ถึงสนามบินแล้ว แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ที่นี่นานแค่ไหน แต่เพราะต่างจังหวัดส่วนใหญ่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากเท่าไหร่ ทำให้เธอยังพอจำเส้นทางได้บ้าง
“แม่นเชียวนะ ในกูเกิ้ลแม็พบอกว่าอีกหกกิโลถึง เครื่องของน้าน่าจะถึงเที่ยง
