“งานอะไรก็ได้ เป็นแม่บ้านทำความสะอาด ปัดกวาดเช็ดถูเราทำได้หมดนะ ขอให้มีเงินใช้หนี้ก็พอ” พลับพลึงพูดขึ้น เธอไม่มีงานทำ ได้ทำงานแค่เป็นแม่บ้านก็ดีหนักหนาแล้ว
“ได้สิ ส่วนเรื่องเงินเดือนให้ตามค่าแรงขั้นต่ำนะ แต่ถ้ามีพิเศษอาจจะให้เพิ่มแล้วแต่ความขยัน”
“ค่าแรงขั้นต่ำเท่าไหร่เหรอ” พลับพลึงถามอย่างสงสัย เธอไม่รู้อะไรเลยเพราะไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่ได้ทำงานดีๆ กับใครเขา
“ปกติเราให้สามร้อยถึงห้าร้อย แต่ถ้าทำงานดีจะมีพิเศษให้อีกอาจจะได้หลักพันต่อวัน”
“ดีจัง พลับพลึงไม่เคยทำงานได้เงินเยอะขนาดนั้นมาก่อนเลย ขายผักวันนึงได้ไม่ถึงร้อยบาทด้วยซ้ำ”
“ถ้าเธอตกลงเดี๋ยวเราจะมารับ”
“ต้องบอกพ่อก่อน”
“แล้วแต่เธอนะ วันมะรืนจะแวะมาหาอีกที ถ้าตกลงก็ไปด้วยกันเลย” ปภาเดินมาส่งถึงที่บ้าน พลับพลึงมองเสื้อผ้าและเครื่องประดับที่ปภาใช้แล้วนึกอิจฉานิดๆ ปภามีพ่อแม่ดีคอยสนับสนุนด้านการศึกษาเรียนจบถึงได้ทำงานดีๆ มีชีวิตดีๆ
