เดินไปตักน้ำจากบ่อมาดื่มแก้กระหาย เย็นนี้ยังไม่รู้เลยว่าจะกินอะไรเป็นอาหาร คนไม่เคยยอมแพ้ต่อชะตาชีวิตเดินไปหยิบจอบเก่าๆ ใต้ถุนบ้านตรงเข้าไปหาเผือกมันในป่า อาจจะพอหามาต้มกินในตอนเย็นวันนี้เพื่อประทังความหิว
เธอเดินหาเผือกมันจนตาลาย พอเจอต้นก็รีบขุดในทันที มือน้อยๆ คุ้ยเขี่ยอย่างดีใจก่อนจะห่อด้วยใบตองพากลับบ้าน พลับพลึงก่อไฟต้มเผือกมันใช้พัดโบกในมือไปมาให้ไฟติด ปาดเหงื่อไปตามใบหน้าที่มอมแมมเบาๆ เย็นนี้ไม่มีข้าวกินก็ยังมีเผือกมันตกถึงท้อง ดีหน่อยที่เจ้าแดงกับเจ้าดำไก่ของเธอหากินเองได้ ไม่ต้องนำข้าวเปลือกมาให้มันกิน ไม่งั้นเธอก็ยังไม่รู้ว่าจะหาอะไรให้มันกิน ลำพังตัวเองก็ยังเอาตัวไม่รอด เห็นทีพรุ่งนี้เธอคงต้องขังเจ้าแดงเอาไว้ก่อน พอเก็บไข่ได้ค่อยปล่อยให้มันไปหาหนอนหาปลวกกิน
“นางพลับพลึง นางพลับพลึงโว้ย!” เสียงของบิดาที่ร้องเรียกอยู่หน้าบ้าน ทำให้เธอวิ่งไปดู ท่านเมาแล้วเดินโงนเงน ก่อนทิ้ง
