....ณ บ้านนพรัตน์เมธี...
ร่างบางยืนอยู่ตรงระเบียงห้อง เหม่อมองสวนหน้าบ้านที่ทอดยาวไปถึงรั้ว อาณาบริเวณของบ้านกว้างขวางจนสุดลูกหูลูกตา ตั้งแต่พิมมี่จำความได้ บ้านในความทรงจำของเธอ ก็เห็นจะมีแค่บ้านหลังเก่า ๆ ในซอยคับแคบ แม้จะเป็นบ้านหลังเล็ก ๆ แต่มันเปี่ยมไปด้วยความสุขล้น ที่หาซื้อด้วยเงินทองไม่ได้
มาวันนี้ พิมมี่ได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ ที่ท่านเจ้าสัวทรงชัยพ่อของเบตง พามาและบอกกับเธอและพ่อแม่ว่า บ้านหลังนี้ซื้อด้วยทรัพย์สมบัติของพ่อเธอ ที่สะสมมาจากเงินปันผลของหุ้นในบริษัท รายละเอียดของเรื่องในอดีต ถูกถ่ายทอดให้พิมมี่ได้รับรู้อย่างชัดเจน ไม่เช่นนั้นเธอคงไม่กล้าที่จะก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างสบายใจได้
วันแรกที่เข้ามา มีการเปลี่ยนแปลงมากมายในชีวิตเธอ สถานะจากคนจน ๆ ที่มีหนี้สินท่วมหัว กลายมาเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของบริษัทที่มีผลกำไรนับหมื่นล้าน นามสกุลก็ถูกเปลี่ยนใหม่ให้สมฐานะ แม้แต่วัน
