ร่างกำยำคุกเขาอยู่ทางเข้าประตูบ้านนพรัตน์เมธีในเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อนาฬิกาบอกเวลาเช้าตรู่ของอีกวัน แต่เบตงพึ่งจะพาลูกสาวบ้านนี้มาส่ง ทั้งที่จริงเธอควรกลับถึงบ้านตั้งแต่เมื่อวานแล้ว พอคนเป็นพ่อเห็นหน้าไอ้คนที่มาส่งลูกสาวเอาจนฟ้าสาง ก็โกรธจัด สั่งไม่ให้เบตงเข้าบ้าน และห้ามเด็ดขาดไม่ให้เขามาเหยียบบ้านหลังนี้อีก
แต่คนเป็นพ่อตาหรือจะดื้อสู้คนเป็นลูกเขย เมื่อพ่อของพิมมี่ไม่ให้เขาเข้าบ้าน เบตงก็นั่งคุกเข่าหน้าบ้านซะเลย นี้ก็ปาไปเป็นชั่วโมงแล้ว เขาก็ยังคงนั่งอยู่ไม่ยอมลุกไปไหน
"อยากนั่งก็นั่งไป คิดว่าตัวเองแน่สักแค่ไหนกัน ฉันจะคอยดูสิว่าจะทนได้สักกี่น้ำ มันคงคิดว่ามันเป็นพระเอกหนังจีนงั้นสิ"
"คุณพ่อคะ..." พิมมี่พยายามจะพูดกับผู้เป็นพ่อ เพื่อขอความเห็นใจให้แก่เบตง แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะคนเป็นพ่อไม่ยอมรับฟังอะไรเลย
"ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ลูกจะมาแก้ตัวแทนใคร เพราะลูกเองก็ทำผิด ไปค้างอ้างแรมกั
