ร่างสูงสาวเท้ายาว ๆ ก้าวเข้าไปในโกดังอย่างรีบเร่ง ภายในโกดังกว้างมีกลุ่มคนที่ยืนรอเขาอยู่ในความมืด มีเพียงแสงสว่างจากไฟหน้ารถที่สาดส่องให้มองเห็นว่าอะไรเป็นอะไร
เบตงก้าวเข้ามายืนอยู่ตรงหน้ากลุ่มคนเหล่านั้น ก่อนจะชูกระเป๋าใส่เอกสารให้กับพวกมันดู
"ว่าไงเฮียตง นี่ลูกเขยมาช่วยพ่อตาเองเลยเหรอ แหม...แบบนี้พ่อตาต้องตกรางวัลเป็นการยกลูกสาวให้แล้วละ ฮ่า ๆ"
เบตงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาแปลกใจที่พวกมันรู้จักเขาและเรื่องราวของเขาเป็นอย่างดี ราวกับเป็นคนรู้จัก
"พวกแกเป็นใครกันแน่ ทำไมรู้ว่าฉันเป็นใคร"
"มีเรื่องไหนที่เราอยากรู้แล้วไม่ได้รู้บ้าง ข้อมูลแค่นั้น ไม่ได้ยากเกินความสามารถนะเฮียตง"
"อย่าพูดมาก ปล่อยคุณพ่อเดี๋ยวนี้ แล้วก็เอาสิ่งที่พวกแกต้องการไป"
เบตงไม่อยากเสวนากับเจ้าพวกนั้นให้เสียเวลา จึงเลือกที่จะยื่นข้อเสนอให้เร็วที่สุด
"จะรีบไปไหนเฮีย อยู่เล่นกับเราก่อนสิ"
"ฉันไม่มีเวลาเล่นเกมกับพวกแก
