"อย่ามาแถ!"
นี่เป็นครั้งแรกที่เบตงโมโหจนสุดขีดจำกัดจริงๆ เขาขบกรามแน่นจนขึ้นสันนูน เพื่อระงับอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ในใจ ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังสั่นเทาในอ้อมกอดทรงพลังของเขา
"ปล่อย...คุณพิมมี่นะเฮีย ห้ามทำอะไรเธอนะ โอ๊ย!"
แม้ตัวเองจะถูกซ้อมปางตาย แต่เปาก็ยังคงเป็นห่วงเป็นใยหญิงสาวเสมอ แต่มันผิดเวลาไปหน่อย เพราะคำพูดของเปาในตอนนี้มันก็เปรียบเสมือนการราดน้ำมันเชื้อเพลิงใส่ไฟดีๆ นี่เอง
"เหอะ! มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะไอ้เปา ก่อนที่มึงจะเสนอหน้ามาปกป้องเมียชาวบ้าน สำเหนียกในสังขารอันง่อยเปลี้ยของมึงในตอนนี้ซะก่อน"
"กรี๊ด! อย่านะ! "
ร่างบางถึงกับตกใจ เมื่อเบตงลากตัวเธอเข้าไปใกล้ๆ เปา และเขาก็กอดเธอแนบชิดชนิดที่ว่าเนื้อตัวแนบกันแน่นทุกสัดส่วน เขาจงใจลูบไล้เนื้อตัวของเธอต่อหน้าเปา จนเปาไม่อาจทนดูได้ ความเจ็บแค้นในใจทำให้เปาเบือนหน้าหนีภาพบาดตาบาดใจนี้
"หลบทำไมเล่า แค่นี้ก็ทนดูไม่ได้เหรอ น่าสมเพ
