"งั้นเธอก็บอกลามันซะ เพราะพรุ่งนี้เธออาจจะไม่ได้เจอมันอีก...มานี่"
"กรี๊ด! ปล่อยมี่นะ คุณเปา! " พิมมี่พยายามตะโกนให้เปาช่วย ทั้งที่รู้ดีว่าไม่มีผล เบตงไม่มีทางปล่อยเปาง่ายๆ แน่
"อย่าทำเธอนะ คุณพิมมี่!! เฮียปล่อยเธอนะ....ปล่อยกู โว้ย!!!! "
เบตงกระชากร่างบางให้เดินตาม จนมาหยุดยืนต่อหน้าเปา ก่อนจะหันไปพูดกับเปาพลางแค่นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"เหอะ! ถุย! ไอ้ลูกหมา มึงจำคำกูไว้นะ หมาอย่างมึง อย่าได้ยืดคอเสมอนายอย่างกู ถ้ากูไม่อิ่ม อย่าหวังว่ากูจะทิ้งให้แม้แต่เศษกระดูก เพราะชู้อย่างมึง...ไม่มีสิทธิ์"
"อย่าทำอะไรเธอนะ ไม่งั้นเฮียนั่นแหละที่จะเป็นฝ่ายเสียใจ"
"ฮะฮ่าๆ มึงเก็บคำนี้ไว้ปลอบใจตัวเองเถอะ ไอ้ลูกหมา เพราะคืนนี้คนที่มึงแอบรักต้องปรนนิบัติกูทั้งคืน ฮ่าๆๆ"
"โธ่เว้ย! ไอ้ตงกูจะฆ่ามึง ปล่อยกู!!!! "
.
.
.
ร่างอรชรถูกโยนลงไปบนเตียงนุ่มสุดแรง ก่อนจะรีบถดถอยหนี จนไปชิดติดหัวเตียง โดยมีร่างของเ
