เบตงซุ่มดูพฤติกรรมของแม่บ้าน ตั้งแต่ห้องยาจีนจนกระทั่งตอนนี้ ที่เขาสะกดรอยตามแม่บ้านมาจนถึงห้องของแม่เขา เมื่อแม่บ้านเปิดประตูเข้าไปภายในห้อง เบตงก็รีบวิ่งไปที่ประตูและผลักเข้าไปในห้องทันที
เพล้ง!!!
"ว้าย!!! นายน้อย"
แม่บ้านตกใจมือไม้สั่น จนถ้วยยาตกลงไปแตกกระจายเต็มพื้น เบตงไม่ได้สนใจเธอ เขารีบวิ่งปรี่เข้าไปภายในห้อง เพื่อจะดูหน้าบุคคลที่ซุกซ่อนอยู่ในห้องนี้ แต่พอได้เจอกับบุคคลนั้น เบตงกับอึ้งและงุนงงทันที
"คุณพ่อ..." เบตงยอมรับว่าเขาแปลกใจ เขาไม่เคยคิดว่าคนเป็นพ่อจะกล้าเข้ามานอนในห้องนี้ ตั้งแต่แม่ของเขาเสียไป พ่อของเขากลัวการเข้ามานอนในห้องนี้มาก จนแทบจะสั่งให้ปิดตาย แต่มาวันนี้พ่อกับกล้าที่จะเข้ามาอยู่
"แกมีปัญหาอะไร?"
"ผมนึกว่า..."
"นึกว่าใคร?" ผู้เป็นพ่อคาดคั้น
"นึกว่าฉันจะเอาใครมาซ่อนงั้นเหรอ"
"ปกติคุณพ่อไม่นอนห้องคุณแม่"
"ช่วงนี้ไม่ปกติมั้ง แกว่า...คนที่เสียคนรักไปนานแสนน
