"อย่าเข้าใกล้ลูกฉัน ต่อจากนี้เธอไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้ยัยหนูอีก แม้เพียงปลายเล็บ"
น้ำเสียงทรงอำนาจพูดชัดถ้อยชัดคำ แม้กัดฟันพูด เบตงก็ยังได้ยินไม่ผิดเพี้ยน ชีวิตเขาจะไม่มีเธอในชีวิตอีกแล้ว เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องแท้งลูก ความเจ็บปวดนี้เบตงไม่อาจรับไหว ร่างกำยำทรุดฮวบลงไปคุกเข่าต่อหน้าเรวัตร ก่อนจะหลั่งน้ำตาของลูกผู้ชายออกมาเต็มสาย น้อยครั้งที่เบตงจะเสียน้ำตาเพื่อใคร ถ้าจำไม่ผิดครั้งสุดท้าย น่าจะเป็นวันที่แม่ของเขาจากไป
"ผมจะพูดแค่นี้ นอกนั้นคุณจัดการได้เลยทรงชัย ขออย่างเดียวอย่าให้ลูกชายคุณเข้าใกล้ลูกสาวผมอีก"
"ตัดขาดกันเกินไปไหมเรวัตร ผมดึงอำนาจทุกอย่างกลับคืนให้คุณและปัฐวีหมดแล้ว เรื่องของลูกๆ เราควรให้พวกเขาจัดการกันเองนะ"
"คุณคงไม่คิดจะแลกมันกับการที่ผมต้องยอมคืนลูกสาวให้ลูกชายคุณ เอาไปต้มยำทำแกงเป็นของเล่นหรอกนะ เพราะถ้าเช่นนั้น ผมก็จะขอสละมันอีกครั้ง"
เรวัตรยืนกรานอย่างไม่ลดราว
