ด้านเวคินทร์
“เดี๋ยวผมไปเอง” เสียงทุ้มของประธานบริษัทใหญ่เอ่ยพูดคุยกับคนเป็นพ่อขณะที่ทั้งสองกำลังปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ภายในห้องทำงานหรู ทว่าในตอนนั้นเอง…
ก๊อก ๆ
เสียงคนด้านนอกเคาะประตูดังขึ้น โดยสองคนที่นั่งอยู่ก็ไม่คิดสนใจ เพราะคิดว่าคงจะเป็นเลขาสาวทั่วไปเหมือนทุกครั้ง
แอด…
“ทำไมไม่เอ่ยอนุญาตสักทีล่ะครับ” เสียงแจ๋วคุ้นเคยทำเอาสองพ่อลูกที่นั่งอยู่หันไปมอง ก่อนจะพบเข้ากับร่างน้อยในชุดนักเรียนที่เดินหน้ามุ่ยเข้ามา ตามด้วยณัฐริกา
“วีคีน มาได้ยังไงลูก” คนเป็นปู่ถามพลางเอื้อมมือไปดึงหลานชายเข้ามากอดเล่น
“งอแงจะมา” หญิงวัยกลางคนเอ่ย
“ที่บ้านไม่มีใครอยู่เลย วีคเหงา” เด็กชายพึมพำ เนื่องจากสองพี่เลี้ยงสาวได้ขอลากลับบ้านเกือบสองอาทิตย์
“ก็มีย่าอยู่นี่ไงลูก”
“คุณย่าไม่สนุก ดูหนังก็กลัวฉลาม”
“ก็ฉลามของวีคมันกินคนนี่นา ย่ากลัว”
“…” วีคีนกอดอกทำหน้ามุ่ยตามประสา
“แล้วแม่ล่
