@โต๊ะอาหาร
งั่ม ๆ ~
เสียงเด็กชายนั่งกินกุ้งที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเอร็ดอร่อย ขณะที่คนเป็นพ่อเองก็ไม่ต่าง ทั้งวีคีนและเวคินทร์นั้น สิ่งที่ชื่นชอบมากที่สุดในบรรดาอาหารทะเล ก็คือ กุ้งเผาตัวใหญ่ ๆ รวมถึงข้าวผัดกุ้ง
“ทานเยอะ ๆ นะคะ” โมนายิ้มบอกกับลูกชายด้วยความเอ็นดูพลางทำท่าจะแกะเปลือกกุ้งให้เด็กน้อย ทว่าก็ต้องถูกแย่งหน้าที่ไปอีกครั้ง
“เดี๋ยวฉันแกะเอง” ริมฝีปากหนาบอกพร้อมกับแกะกุ้งให้ตัวเองสลับกับลูกชาย
“หนูทานของหนูบ้างเถอะลูก” ณัฐริกาบอกกับอดีตคนรักของลูกชาย
“ค่ะ” ร่างสวยที่ได้ยินก็รับคำก้มลงมองอาหารมากมายที่อยู่ตรงหน้า แต่มันกลับไม่มีอะไรที่เธออยากทานเลย แถมกลิ่นอาหารบางจานก็แรงจนเธอเผลอยกมือขึ้นมาลูบจมูกโด่งสวยอยู่หลายครั้ง
“ทำไมไม่ทานล่ะ หรือว่าแพ้อาหารทะเล” เสียงวิเชษฐ์ถาม ทำให้เจ้าของใบหน้าเรียวสวยรีบส่ายหน้าตอบ
“อ อ๋อ ไม่ใช่ค่ะคุณพ่อ พอดี เอ่อ โมไม่ค่อยหิว” ริมฝีปากบางเลือกที่จ
