“พี่ไม่ได้ทิ้งงานแต่พี่มีเวลาอยู่กับลูกไม่มาก เพราะฉะนั้นลูกสำคัญกว่างานของพี่อีกนะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่นะคะ กัญพาลูกไปอาบน้ำก่อนค่ะ” กัญญกรพูดเหมือนไม่ใส่ใจ เธอพาลูกพากลับเข้าไปในบ้านขณะที่ปฐพีมองตามก็ถอนหายใจออกมาหนัก ๆ รู้สึกทรมานอย่างบอกไม่ถูก เขาอยากจะอุ้มเด็กคนนั้น อยากจะกอดและไม่เคยเกิดความรู้สึกร้อนรุ่มและร้อนรนแบบนี้มาก่อน ทำยังไงนะเขาถึงจะได้สัมผัสและแตะต้องลูกสาวของเขา เลือดเนื้อที่เขาเคยแสดงความรังเกียจและยื่นข้อเสนอให้กัญญกรทำลาย ยิ่งคิดก็ยิ่งคับแค้นกับตัวเอง เขาไม่ควรทำอะไรโง่เง่าแบบนั้น นึกไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งเขาจะต้องมาเจ็บปวดกับการกระทำของตัวเอง หลังจากนั้นปฐพีก็ตามกลับเข้าไปในบ้าน เขาเข้าไปในห้องนอนที่จัดไว้ให้กัญญกร ได้ยินเสียงเธออาบน้ำให้ลูกก็ตามเข้าไปดูในห้องน้ำ ได้แต่มองและยิ้มออกมาเมื่อได้ยินเสียงของลูกสาวที่พยายามพูดโต้ตอบกับมารดาขณะที่กัญญกรอาบน้ำให้ในอ่างเล็ก
