พ่อหมอสมิงพาทองกวาวมาที่ห้องครูของตนเอง อาการโอดโอยที่ทองกวาวเป็นอยู่มองแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่าโดนของ แต่มันไปโดนมาจากไหน จากใครเนี่ยสิ ปกติทองกวาวก็ไม่ได้ออกไปไหน แต่ละวันมันก็อยู่แต่ในระแวกบ้านของพ่อหมอสมิง ที่ซึ่งมีของดีของวงศ์ตระกูลคุ้มครองอยู่
"อีทองกวาว มึงได้ยินกูไหม?"
"อึกอือ..."
ร่างเล็กสั่นเทิ้มไปทั้งตัวเพราะอาการเจ็บปวดที่รุมทึ้งเหมือนอะไรกัดกินในร่างกาย พร้อมกับส่งเสียงสั่นเสียงคลอนตอบรับ นั่นก็แปลว่าทองกวาวยังพอมีสติอยู่บ้าง แต่ก็หมดแรงจะตอบโต้อะไรไปมากกว่านี้
พ่อหมอสมิงสวดอาคมวิชาแก่กล้าของตนเองพร้อมกับยกขันขึ้นเสมอศีรษะ ขันในนั้นมีน้ำฝนที่เพิ่งจะตักมาจากโอ่งตรงชานเรือนของตนเอง ปากก็พึมพำคาถาพร้อมกับหยดน้ำตาเทียนลงไปในขันตรงหน้า ก่อนจะประคองศีรษะของทองกวาวขึ้นมาดื่มน้ำเสกอาคมของตนเอง
"อึก แค่กๆๆ ทำไมขมอย่างนี้" ทั้งที่มันก็เป็นเพียงน้ำฝนที่อยู่ในโอ่งแท้ๆ แต่พอลิ้นของท
