เสียงโครมครามที่ดังลั่นมาจากทางคอกม้านั้นทำให้พีรวัสและลุงมิ่งมองหน้ากันทันที พวกเขาทั้งสองอยู่ไม่ไกลจากคอกม้าจึงได้ยินเสียงเหล่านั้นชัดเจน
“เกิดอะไรขึ้น”
พีรวัสพึมพำเสียงแผ่วเบา กระโดดลงมาจากรั้วไม้ที่ตนเองขึ้นไปนั่งแล้วทำท่าจะตรงดิ่งไปทางต้นเสียงโดยมีลุงมิ่งตามไปติดๆ
ทว่าเดินไปไม่กี่ก้าว ก็พบว่าเอื้องที่เข้าไปกับศวิตาวิ่งพรวดพราดออกมาหน้าตาตื่นตระหนก พอเห็นเจ้านายหนุ่มอยู่ตรงหน้า เจ้าหล่อนก็ร้องตะโกนเรียกเขาเสียงดังลั่น
“พ่อเลี้ยงช่วยด้วยค่ะ คุณป่านตู้เก็บอุปกรณ์ล้มทับ”
พีรวัสเบิกตากว้าง หัวใจกระตุก ก่อนจะรีบวิ่งตรงเข้าไปในคอกม้าอย่างรวดเร็วราวกับติดปีก
๐๐๐๐
พอเข้าไปข้างในนั้น สิ่งแรกที่พีรวัสทำก็คือกวาดตามองไปรอบๆ ก็พบว่าศวิตายืนอยู่ข้างๆ ตู้ที่เอียงอย่างน่ากลัว บนพื้นเต็มไปด้วยอุปกรณ์ทำความสะอาดที่ตกจากหลังตู้ใบใหญ่นั้นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ศวิตา เป็นยังไงบ้าง” เขาถามหญิงสาวด้
