แพรวานั่งรอด้วยอาการใจเต้นไม่เป็นส่ำ ถึงแม้ในใจจะอยากออกจากตรงนี้เต็มที แต่เธอคิดว่าการเผชิญหน้าในครั้งนี้ให้มันเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกันยังดีกว่า
ยังไงมันก็เป็นแค่เรื่องธุรกิจอยู่แล้ว..
ใช้เวลาสักพักธีร์ทัพที่สวมชุดคลุมอาบน้ำก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเหลือบสายตามองแขกของงานวันนี้ พลันลอบยิ้มบนมุมปากที่เห็นเธอนั่งรอตามคำสั่งอย่างว่าง่าย
“ดื่มด้วยกันหน่อยมั้ย” เขาพูดขณะที่เดินไปเลือกเครื่องดื่ม ก่อนจะกลับมาพร้อมไวน์หนึ่งขวดและแก้วสองใบ
ร่างสูงเดินกลับมานั่งที่โซฟา พลางรินไวน์ใส่แก้วแล้วยื่นให้อีกฝ่าย
แพรวาหลุบตามองครู่หนึ่ง ก่อนรับแก้วไวน์มาวางไว้ตรงหน้า เธอไม่อยากแตะต้องของมึนเมาตอนที่มีเขาอยู่
แค่กลัวเผลอใจทำอะไรไม่คิดลงไป..
“ดื่มก่อนสิ จะได้คุยกันง่ายขึ้น”
“ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ”
“ทำไม กลัวใจตัวเองอีกแล้วเหรอ”
หัวคิ้วของเธอขมวดมุ่นเข้าหากัน สายตาสบมองนัยน์ตาคู่คมที่ไร้ซึ่งเค้าโค
