หลังแพรวาออกจากโรงพยาบาลมาในช่วงเช้า ธีร์ทัพก็คอยประกบข้างเธอไม่ห่าง ไถ่โทษที่เขาเอาแต่ใจกับเธอมากจนเกินไป
ตั้งแต่เรื่องบนเตียงยันเรื่องส่วนตัว..
“เลิกเอาแต่เดินตามฉันสักทีคุณทัพ ฉันไม่ได้ป่วยหนักขนาดนั้นสักหน่อย” เธอพูดกรอดไรฟัน พร้อมกับขลึงตาใส่เขาที่เอาแต่เดินตามไม่หยุด
ตอนนี้เขาทำเหมือนว่าเธอเป็นแม่เป็ด แล้วตัวเองก็เป็นลูกเป็ดที่เดินตามติดแม่มันแจ ไม่ว่าจะย่างเท้าก้าวไปทางไหนก็ตามไปด้วยทุกที่
“ฉันเป็นคนทำให้เธอป่วยนะ ฉันก็ต้องรับผิดชอบสิ” เขาว่าพลางเดินตามหลังเธอไม่หยุด
ขนาดเดินเข้ามาในห้องพัก ธีร์ทัพก็ยังไม่เลิกเดินตามแพรวา ราวกับว่ากลัวเธอจะเป็นลมล้มพับไปอีกรอบ
“คุณควรไปล่องเรือดำน้ำกับครอบครัวค่ะ ไม่ใช่เดินตามฉัน” พูดจบแพรวาก็หันไปประจันหน้ากับเขา หลังเดินมาหยุดอยู่ที่ใจกลางห้อง
“แล้วเธอล่ะ”
“ฉันอยากพักผ่อนมากกว่า”
“แล้วจะให้ฉันทิ้งเธอไว้คนเดียวได้ยังไง”
“ฉันอยู่ได้ค่ะ คุณ
