แพรวาพาผู้เป็นแม่ออกมารับประทานอาหารข้างนอก ใช้เวลาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ พอให้ผ่อนคลายความประหม่าลง
ระหว่างทั้งคู่ยังคงต้องปรับเข้าหากันอีกเยอะ ด้วยระยะทางที่ไกลกัน รวมถึงความห่างเหินระหว่างแม่ลูกอีกต่างหาก
“แม่รู้เรื่องการหย่าของแพรแล้วนะ” สุ้มเสียงนิ่งเรียบแกมเป็นห่วงเอ่ยขึ้น
“แล้วแม่.. ผิดหวังในตัวแพรมั้ยคะ” ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมอง พลางระบายยิ้มเศร้า
“แม่จะผิดหวังในตัวแพรได้ยังไง ในเมื่อเรื่องหย่าก็เป็นเรื่องปกติสำหรับแม่” พิชชาบอกกับลูกสาวไปตามความเป็นจริง
เหตุผลที่พ่อกับแม่เธอหย่ากัน ก็เพราะไม่ได้รักกันอีกต่อไปแล้ว แค่เหตุผลเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ทั้งคู่ตัดสินใจจบความสัมพันธ์
ต่างคนต่างก็มีความต้องการเป็นของตัวเอง ในบางครั้งถึงได้ละเลยความรู้สึกของกันและกันไป
หลายอย่างมันทำให้ทั้งสองมีปากเสียงกันบ่อยครั้ง จนทางออกสุดท้ายที่ได้รับคือการหย่าร้างกันในที่สุด
เธอเองก็เหมือนกัน..
ถ
