พันธะรักสามีมาเฟีย |20+

6 | ข้อเสนอสำหรับลูกค้าพิเศษ

" เจอกันอีกแล้วนะครับ คุณมินตรา"

มาเฟียหนุ่มที่พ่วงตำเหน่งประธานได้ทักทายหญิงสาวทั้งสองคนอย่างสุภาพ ทว่าสายตาคมนั้นกลับจ้องมองใบหน้าสวยใสอย่างหลงใหล ผู้หญิงคนนี้มีหลายมุมให้เขาตื่นเต้น เมื่อคืนดูสวยหวาน ตอนนี้หน้าใสราวกับเด็ก แว่นตาที่เธอสวมใส่ไม่ได้บดบังดวงความสวยของเธอเลยแม้แต่น้อย

ร่างกำยำเกร็งเครียดเมื่อสมองจินตนาการไปถึงความหอมหวานและความบริสุทธิ์ส์ของสาวแว่น เวลาอยู่บนเตียงเธอจะเป็นยังไงนะ ใบหน้าตื่นกลัวนี้จะแปรเปลี่ยนเป็นยั่วยวนหรือเปล่า มาเฟียหนุ่มถกเถียงกับความคิดของตัวเอง

จนกระทั่ง..

" สวัสดีค่ะ เราสองคนมาจากบริษัท…. "

การแนะนำตัวของสุนิสาไม่ได้เรียกสติให้ทั้งสองคนมาสนใจในสิ่งที่เธอพูดเลย โดยเฉพาะชายหนุ่มที่เอาแต่นึกถึงเรื่องในคืนนั้น

" สวัสดีค่ะ "

มินตรายกมือไหว้ลดความประหม่า ทั้งพี่สาวและชายตรงหน้าเอาแต่จ้องเธอแบบนี้ใครจะไปทำตัวปกติได้ เวลาเผลอสบสายตากันทำให้เธอรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว เป็นอาการที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อนในชีวิต แล้วภาพในหัวก็มีแค่สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

" รู้จักกันแล้วเหรอคะ ทำไมไม่บอกพี่เลยว่ารู้จักกัน "

" มินไม่ได้รู้จักคุณ…"

" นิคาซิโอ้ครับ หรือจะเรียกว่านิคก็ได้ "

คนตัวสูงในชุดแบรนด์เนมราคาแพงยื่นมือมาตรงหน้าหญิงสาวที่เขาหมายตา ทั้งความสวย ความบริสุทธิ์ และประวัติการใช้ชีวิตของเธอที่ลูกน้องสืบมาให้ช่างน่าสนใจจริงๆ เขาไม่เคยคิดเลยว่าบนโลกนี้จะมีผู้หญิงที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน จากที่เขาให้ลูกน้องไปถามทั้งเพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ ผู้คนแถวบ้านของเธอ ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่ามินตราไม่เคยคบกับผู้ชายคนไหนมาก่อน แล้วเธอยังเป็นผู้หญิงที่ดีมากๆ ช่วยงานครอบครัวมันไม่เคยเหลวไหล

หมับ!

" สวัสดีอย่างเป็นทางการนะคะคุณนิค ฉันสุนิสาค่ะ เป็นตัวแทนคุณพ่อค่ะ "

สุนิสายื่นมือให้จับไร้มารยาททั้งที่รู้อยู่แล้วว่าชายตรงหน้าต้องการที่จะพูดกับน้องสาวของตัวเอง

"คุยงานกันเลยไหมคะจะได้ไม่เสียเวลา "

มินตราเองก็อยากจะบอกแบบนั้น ใจจริงๆอยากจะเดินหนีออกไปด้วยซ้ำ แต่เธอมีความเป็นมืออาชีพพอที่จะไม่เอาเรื่องส่วนตัวมาปะปนกับเรื่องงาน

"ไม่เสียเวลาเลยครับ วันนี้ผมว่างทั้งวัน "

คำตอบของชายหนุ่มทำเอาคนฟังรู้สึกร้อนภาพไปทั้งตัว มินตราพยานามไม่คิดไม่สนใจโฟกัสแค่เรื่องที่จะนำเสนอเท่านั้น อีกคนก็พยายามชวนคุยอยู่ตลอด

" หากคุณนิคใช้บริการกับเอสเจโฮม ทางเราจะให้สิทธิ์พิเศษ…"

เช่นเดียวกับสุนิสาที่หาข้อเสนอมาพูดคุย เพราะลูกค้าหนุ่มเอาแต่สนใจน้องสาว ทว่ายังไม่ทันเสนอจบ ชายหนุ่มตรงหน้าก็เอ่ยถามออกมา

" พิเศษแค่ไหนครับ "

สายตาคมมองสุนิสาเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่จะไปมองที่ใบหน้าสวนหวานของอีกคน เขาอยากจะรู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังคิดยังไงกับเขา ทั้งๆที่คืนนั้นเขาทำไม่ดีกับเธอ แต่ทำไมเธอถึงยังนิ่ง ไม่แสดงท่าทางโกรธเลยสักนิดหรือว่าเธอเองก็ชอบให้เขาทำ แต่ปฏิเสธเพื่อไม่ให้ดูง่ายจนเกินไป

ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆก็ถือว่าคุ้มค่ากับที่เขาจะลงทุน เขาตั้งใจสร้างหมู่บ้านจัดสรรในพื้นที่หลายร้อยไร่เพื่อเธอเลยนะ เธอจะรู้ไหมว่าเขาสนใจเธอมากแค่ไหน

"ว่าไงครับคุณมินตรา ถ้าผมพร้อมเซ็นสัญญาวันนี้ ผมจะได้สิทธิพิเศษยังไงบ้างครับ "

พิเศษแค่ไหนอย่างนั้นเหรอ?

ส่วนสองพี่น้องต่างสไตล์ได้หันไปมองหน้ากัน ก่อนที่สุนิสาจะเป็นฝ่ายนำเสนอในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน เธอเต็มใจที่จะเสียเปรียบเพียงเพราะหลวงเสน่ห์ของผู้ชายตรงหน้า เขาดูดีจนเธออกที่จะมองไม่ได้เลย

" ทางเราจะรายงานความคืบหน้าทางไลน์ให้ทุกวันค่ะ…. "

สุนิสาร่ายยาวเสนออย่างไม่ติดขัด ต่างจากมินตราเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูกเลย และยิ่งได้ยินประโยคต่อมาของผู้ชายตรงหน้ายิ่งไม่อยากจะเชื่อหู

" ผมตกลงครับ จะเซ็นสัญญาวันนี้เลยไหมครับ "

เขาตอบด้วยท่าทางปกติ และตัดสินใจรวดเร็วราวกับเป็นเรื่องเล็ก ๆ ทั้งๆที่โครงการของเขายิ่งใหญ่กว่างานใดๆที่บริษัทเล็กๆเคยทำ

" คือว่า… ทางเราไม่ได้เตรียมสัญญามาค่ะ เป็นวันพรุ่งนี้ได้ไหมคะ คุณนิคสะดวกหรือเปล่า "

" สะดวกครับ ถึงจะมีงาน ผมก็เคลียร์ให้ได้ หากเป็นคุณมินตรากับคุณ…. "

ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่เขาจำชื่อไม่ได้ ไม่แม้แต่จะจำด้วยซ้ำ เพราะในหัวของเขามีแค่มินตรา ผู้หญิงใบหน้าสวยหวานจนเขาลืมอดีตคนรักไปเลย

" สาค่ะ ขอบคุณคุณนิคมากๆ เลยค่ะที่ให้โอกาสบริษัทเล็กๆ ของเรา "

" ยินดีครับ ถ้ามีเรื่องอะไรก็ติดต่อเหมราชเลขาของผม แต่ถ้าเป็นเรื่องสำคัญมากๆ ก็โทรหาผมได้ "

ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า แต่มินตรารู้สึกเหมือนว่าประโยคที่เขาเอ่ยออกมาไม่ได้หมายถึงเรื่องงาน สายตาของเขาที่ยังเอาแต่มองเธอก็บ่งบอกว่ามีอะไรมากกว่าอยากร่วมงาน ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไป คงจะคิดว่าเขาต้องการจะทำเหมือนคืนนั้นแน่ๆ

ก็อกๆ

" ขออนุญาตค่ะ "

เลขาสาวสวยหุ่นแซ่บเดินเข้ามาพร้อมเอกสารด่วน สุนิสารับรู้ได้ถึงความไม่เป็นมิตรมองหลอนที่แพร่ซ่านออกมา ต่างจากมินตราที่ไม่ได้รู้สึกอะไร นอกจากอยากออกไปจากตรงนี้ เพื่อไปปรับอารมณ์ที่พุ่งพล่านของตัวเองก่อน

" งั้นเราสองคนขอตัวกลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้เราจะนัดเวลากับคุณเหมราชเลขาของคุณนิคอีกที "

" ได้ครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับ "

มือหนายื่นมาตรงหน้าหญิงสาวอีกครั้ง ปกติการจับมือไม่ได้เป็นปัญหาอะไรสำหรับเธอ แต่จับมือกับผู้ชายตรงหน้าที่มีสายตาทำลายล้างเธอรู้สึกแปลกๆ แค่ได้สัมผัสมือกันหัวใจก็เต้นแรง อะดรีนาลีนในร่างกายก็พลุ่งพล่านราวกับวัยรุ่นแรกแย้มที่พบกับความรัก และไม่สามารถลบภาพของคืนนั้นออกไปได้เลย ยิ่งได้สัมผัสมือของเขายิ่งกระตุ้นความทรงจำราวกับว่ากำลังอยู่ด้วยกันสองคน

คนตัวสูงก็รู้สึกไม่ต่างกัน มือนุ่มๆของเธอทำเขาจิตนาการไปไกลถึงเรื่องบนเตียง มือนุ่มๆแบบนี่ควรจะสัมผัสที่แก่นกายของเขามากกว่ามือ ริมฝีปากบางอมชมพูนิดๆนี้ก็เหมาะจะกลืนกินตัวตนของเขา

เขามองจ้องเข้าไปยังดวงตาเป็นประกายของเธอ อยากจะรู้ว่าแววตาน่าค้นหานี้กำลังคิดอะไรอยู่ เธอกำลังคิดเหมือนกับเขาอยู่หรือเปล่า ถ้าคิดแบบเดียวกันรับรองว่าเธอจะไม่ได้ลงจากเตียงเลยตลอดทั้งคืน เขาจะไม่ปล่อยเธอหลุดมือไปเหมือนคืนนั้นแน่

" มีอะไรไหมคะ? "

สุนิสาที่เห็นทั้งสองคนเอาแต่มองหน้ากันจึงได้เอ่ยถามออกไป

พรึบ!

มินตราที่ได้สติรีบชักมือกลับในทันที เธอไม่รู้ตัวเลยว่าทำอะไรลงไปและไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนในชีวิต

ส่วนคนตัวสูงนั้นก็เอาแต่ยิ้มให้กับความน่ารักของหญิงสาว ดูเหมือนว่าเธอคนนี้จะถูกใจเขาไปเสียหมด ถ้าไม่ถูกใจก็คงไม่ทำขนาดนั้น และคงไม่มองตามหลังจนเธอกับพี่สาวหายออกจากห้องไป

ผมเริ่มจะใจเย็นไม่ไหวแล้วนะ..มินตรา