ฟุบ!
"เมื่อกี้เขินใช่ไหม ถึงได้เดินหนีมานั่งแบบนี้" ให้ตายเถอะ ฉันจะบ้าตายกับนักรบ
ฉันอุตส่าห์หนีมันมานั่งแบบนี้แล้ว มันยังเดินตามมานั่งข้างๆ ฉันพาดแขนไว้บนพนักพิงเก้าอี้ที่ฉันนั่งแล้วโน้มตัวลงมากระซิบเบาๆ ข้างแก้มฉันอีก แล้วประเด็นคือ เพื่อนทั้งสองของฉันและเพื่อนทั้งสามของมันก็นั่งอยู่ตรงนี้ไง ทุกคนกำลังแอบมองอยู่ มันไม่รู้ตัวหรือไง เดี๋ยวก็โดนแซวหรอก
"สองคนนั้นนะ สั่งก๋วยเตี๋ยวก่อนไหมล่า~ พนักงานเขารอรับออเดอร์อยู่เนี่ย" ฉันว่าแล้วไง
"อืม นายกินอะไร" ทันทีที่ยัยใบเฟิร์นมันจีบปากจีบคอว่าแบบนั้น ฉันก็เลยใช้มือดันหน้าของนักรบออก เพื่อให้มันนั่งปกติเหมือนที่คนอื่นๆ เขานั่งกัน ก่อนจะถามมันว่าจะกินอะไร แต่ดูมันตอบ "กินเธอได้ไหม" ทำเอาฉันกลอกตามองบนพร้อมถอนหายใจเหนื่อยออกมาเลย ก่อนจะหันไปจ้องตามันแล้วจัดการมันไปหนึ่งที
จึ๊ก!
"โอ๊ย!"
หมับ!
"หยิกเอวฉันทำไม" นักรบถามฉันสีหน้าเหยเกพร้อมเอาม
