ฉันนั่งจ้องเสี้ยวใบหน้าของคนที่นั่งทำหน้างอนแก้มตุ๊บป่องอยู่ข้างๆ จนรู้สึกมันเขี้ยว สุดท้ายฉันก็เลยขยับตัวคว้าใบหน้าของนักรบไว้จากนั้นก็...
จุ๊บ!
ฉันกดริมฝีปากของตัวเองบนริมฝีปากของนักรบนานนับนาทีได้ก่อนจะผละออกเตรียมกลับไปนั่งที่เดิม แต่...
หมับ!
"อื้มมมมม" ให้ตายเถอะ นักรบดันคว้าต้นคอฉันดึงเข้าไปจูบต่อซะงั้น แต่ประเด็นคือมันไม่ได้ทำเหมือนฉันไง เพราะที่มันทำตอนนี้คือบดจูบและขยี้ริมฝีปากของฉันราวกับมันเขี้ยวฉันยังไงยังงั้น ก่อนจะผละออกจากฉันแล้วนั่งหน้านิ่งต่อ
เหอะเอากับหมอนี้สิ อารมณ์สวิงไม่ไหว จูบฉันแล้วกลับไปนั่งหน้านิ่งต่อ เชื่อมันเลย
"ยังงอนอีกหรือไง ถึงได้ทำหน้าตึงแบบนั้น"
"คิดว่าจูบง้อแล้วฉันจะหายง่ายๆ หรือไง" ดูมันตอบฉันสิ โอ้ย แล้วมันจะงอนอะไรขนาดนั้นล่ะ ฉันก็แค่พูดเฉยๆ แต่ยังไม่ได้หาผัวใหม่จริงๆ สักหน่อย มันเข้าใจคำว่าพูดเฉยๆ ไหม พูดเฉยๆ อะ โอ้ย! หัวจะปวดกับมันจริงๆ เลย
