บทที่29 เซอร์ไพรส

1915 คำ

หลังจากที่นักรบสั่งให้ฉันขึ้นรถ มันก็จูงมือของฉันเดินอ้อมหน้ารถเปิดประตูฝั่งที่ฉันนั่งเป็นประจำแล้วยัดร่างกายของฉันเข้าไปนั่งบนเบาะ ส่วนมันก็เดินอ้อมหน้ารถอีกครั้งเพื่อกลับไปขึ้นฝั่งคนขับ ขึ้นรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็บึ่งรถขับออกไปจากคณะของฉันทันที ใช้เวลาสามสิบนาทีรวมกับที่รถติดบนท้องถนน ฉันกับนักรบก็กลับมาถึงคอนโด นักรบขับรถขึ้นไปจอดบนชั้นลานจอดรถของมันเสร็จ ฉันก็เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกัน ซึ่งระหว่างทางที่ยืนอยู่ในลิฟต์ฉันกับนักรบก็ไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมา นักรบยืนนิ่งพิงผนังลิฟต์มือทั้งสองข้างล้วงมือในกระเป๋ากางเกงอยู่ข้างหลังฉัน ขณะที่สีหน้าของมันตอนนี้ก็นิ่งเรียบไม่สามารถคาดเดาอะไรได้จากหน้าหล่อๆ นั่นได้เลยว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่หรือเปล่า ที่สำคัญตอนอยู่บนรถว่าเงียบแล้วในลิฟต์ตอนนี้เงียบกว่าอีก เงียบจนฉันใจคอไม่ดีอะคิดดูเอาเถอะ คือฉันก็เสียวๆ ไงเพราะก่อนที่จะขึ้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม