เมื่อจักษุโลหิตแห่งป่าอาถรรพ์เปิดทางให้ เงาร่างสัตว์ร้ายต่างวูบหายไป ร่างบางยกยิ้มขึ้นอย่างน่ารัก รอยยิ้มปรากฏบนหน้านวลหวาน นางเร่งฝีเท้าก้าวเข้าไปด้านในอย่างอารมณ์ดี อีกค่อนข้างไกลทีเดียวกว่าจะถึงตำหนักมืด
หลายร้อยปีก่อนเมื่อครั้งนางเคยฝึกมาร นางยังจำค่ายกล จำวิธีการเข้าออกป่าอาถรรพ์แห่งนี้ได้ดี นางผ่านป่านี้ได้เมื่ออายุเพียงเก้าขวบปีเท่านั้น แต่ใช้เวลาฝึกอีกเกือบสิบปีที่ตำหนักมืดกว่าจะผ่านบ่อปราณทิพย์เข้าไปได้ตอนอายุสิบแปดปี หวังเจียวหลินหยุดวัยไว้ที่อายุสิบแปดปีเมื่อผ่านบ่อปราณทิพย์เข้าแดนมาร
ด้วยพรสวรรค์หรืออาจเรียกได้ว่าพรปีศาจ นางบำเพ็ญตบะเข้าใจวิถีมารอย่างลึกซึ้ง เพียงสามร้อยปีหลังจากผ่านบ่อปราณทิพย์ นางบรรลุมารขั้นแปดตอนปลายได้สำเร็จ ด้วยความมั่นใจอย่างที่สุดว่าตนต้องข้ามผ่านวิถีใหญ่ ผ่านการบรรลุมารขั้นเก้าอย่างง่ายดาย นางใช้ร่างรองรับมวลพลังของมหาอสนีบาตเพื่อข้ามผ่านการฝึกมารขั
