“ทำไมคะ พี่ธามจะไปบอกเขาเหรอ อย่าลืมสิคะว่าพี่เป็นคนผลักไสให้เค้กไปกับเขาเอง” เขมมิกามองหน้าหมอหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ หญิงสาวไม่เคยคิดยุ่งกับผู้ชายคนไหนตั้งแต่ยุ่งเกี่ยวกับเขา มีแต่ธามไทที่เอาแต่ผลักไสให้ไปกับคนอื่นทั้งที่เธอไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด
“ใช่ แล้วรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงไล่ให้เธอไปหามัน”
หมอหนุ่มมองหน้าเขมมิกาด้วยสายตาเย็นชายากที่จะคาดเดาได้ แต่สายตาแบบนี้ หญิงสาวรู้ดีว่าเขาคงไม่ได้จะพูดอะไรเพื่อให้เธอรู้สึกดีอย่างแน่นอน
“เพราะฉันเบื่อเธอแล้วไงล่ะ”
ธามไทเหยียดยิ้มออกมาอย่างคนเหนือกว่า และแน่นอนว่าคำพูดของเขาทำเอาสายตาของคนตัวเล็กสั่นระริกด้วยความรู้สึกเสียใจ
“เบื่อเหรอคะ” เขมมิกาถามย้ำออกไป เธอไม่อยากจะคิดว่าวันที่ตนเองกลัวจะมาถึงเร็วขนาดนี้ แม้จะเตรียมใจมาตลอดว่าต้องมีสักวันที่ชายหนุ่มอยากทิ้งเธอไป
“ใช่ และฉันก็รำคาญไอ้ความรักบ้าๆ ที่เธอมีให้ฉัน รู้ไหมว่ามันทำให้ฉันอึดอัดกับท่าที
