“อย่านะคะ ทำแบบนั้นมันไม่เป็นผลดีกับโรงแรมพี่เหมือนกัน เค้กจำได้ว่า ข้อตกลงที่พี่ทำกับหมอธามเป็นข้อตกลงที่แฟร์ทั้งสองฝ่าย อย่าต้องมาเสียงานเพราะเรื่องส่วนตัวสิคะ” คนตัวเล็กรีบแย้งทันที ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าปริญคงแค้นเทนเธอเลยอยากยกเลิกสัญญาทั้งหมด
“แต่พี่ทำใจไม่ได้ที่เค้กจะต้องเจอหน้ามัน…หมอธาม”
ปริญโมโหจัดจนเผลอเรียกธามไทว่า ‘มัน’ เมื่อคืน เขานอนคิดตลอดทั้งคืนว่าหากต้องเจอกับธามไทเพื่อคุยเรื่องงานจะทำอย่างไร เพราะตอนนี้ตนเองก็ไม่สามารถเคารพนับถือธามไทได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
“เค้กแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ค่ะ ขอร้องนะคะ เค้กไม่อยากให้ใครเดือดร้อน” เขมมิกาจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยสายตาจริงจัง ทำให้ปริญรู้ว่าไม่สามารถขัดใจเธอเรื่องนี้ได้
“โอเคๆ พี่ไม่ขัดใจเค้กหรอก เอาเป็นว่าถ้ามีงานที่ต้องคุยกับหมอธามพี่จะให้คนอื่นไปแทนเค้ก” แม้หญิงสาวจะยืนยันว่าแยกได้ แต่ปริญก็ยังห่วงสภาพจิตใจของเธออยู่ดี
