“คุณเค้กครับ ไอ้ธาม…” เสียงปลายสายชัดเจนบ่งบอกให้รู้ว่าคนคนนั้นคือหมอเวทัส แต่หญิงสาวไม่ได้สนใจว่าเขาเป็นใครมากกว่าเสียงร้อนรนที่อีกฝ่ายพูดออกมา
“หมอธามทำไมคะ เกิดอะไรขึ้น!” เขมมิกาถามออกไปอย่างร้อนรน
“ไอ้ธามโดนรถชน ตอนนี้ยังไม่ฟื้นเลยครับ”
สิ้นเสียงปลายสาย เขมมิกาก็นิ่งไปด้วยความช็อก เธอกดวางสายของเวทัสโดยไม่รู้ตัว และทุกอย่างก็ไวกว่าความคิด หญิงสาวหยิบกระเป๋าของตนเองรีบวิ่งไปที่ลิฟต์เพื่อเดินทางไปหาชายหนุ่มที่โรงพยาบาลทันที
‘ขอเพียงแค่อย่าให้เขาเป็นอะไร…’
เขมมิกามาที่โรงพยาบาลอินทราราม สถานที่ที่เธอคุ้นเคย แม้จะจากไปได้ไม่นาน แต่กลับรู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธออีกต่อไปแล้ว และหากเป็นไปได้ หญิงสาวก็ไม่อยากกลับมาอีก เพราะภาพอดีตยังคงหลอกหลอนเธออยู่เสมอ
แต่เวลานี้ เธอไม่สามารถทนความเป็นห่วงที่มีต่อธามไทได้จริงๆ การทำงานของหัวใจมันไวกว่าสมองเสมอ
“คุณเค้กครับ” เวทัสเดินเข้ามาหาเขม
