ตกดึกภายในห้องพักผู้ป่วยยังมีพายุ ภูผา ทอรุ้ง และเพื่อนๆ มีเพียงสายลม ปิ่น ลูกน้องคนสนิทของพายุที่ต้องกลับไปเคลียร์ทุกอย่างที่ผับให้เรียบร้อย ส่วนเด็กแฝดทั้งสามก็นอนหลับไปแล้ว ปู่ย่าตายายใจก็อยากเอาหลานกลับไปด้วยแต่ก็สงสารลูกชาย มีลูกน้อยอยู่ด้วยก็คงช่วยแบ่งเบาความความเศร้าไปได้บ้าง
อ้อมแขนแกร่งของพายุอุ้มลูกน้อยแฝดพี่ที่ชื่ออคินหรือเพลิงอยู่นี่คือคืนแรกที่เขาไม่ได้นอนกอดคนรักความโหยหา ความคิดถึงมากมายที่สาดเข้ามาในใจของเขา ใบหน้าหล่อจ้องมองลูกชายนิ่งเด็กน้อยทั้ง 3 เหมือนยาที่ทาปาดแผลในใจของเขา เขาจะยิ้มได้เมื่อลูกๆส่งยิ้มน่ารักๆมาให้
พายุที่เดินไปเดินมาระหว่างห้อง ICU กับห้องพักฟื้นการได้ไปแอบมองผ่านกระจกหน้าประตูห้องมันก็ทำให้เขาใจสงบลงมาได้บ้าง
“ พี่พายุข๋า กินข้าวหน่อยนะคะ ” ทอรุ้งที่เห็นพี่ชายไม่ได้กินอะไรเลยก็เดินไปร้านสะดวกซื้อๆ ข้าวกับน้ำมาให้พี่ชาย
“ รุ้งกินเถอะ พี่ไม่หิว
