ปักรักลงใจ 18+

ตุ๊บ!! ณ สนามบินที่คนเยอะวุ่นวายเดินสวนไปสวนมา จนเดินชนหญิงสาวมาดมั่นเข้าอย่างจัง ชนิดแบบไม่ทันสังเกตุเห็น เธอรีบก้มลงหยิบแว่นแบรนด์เนมพึ่งกระเด็นหล่นไป แล้วส่งเสียงโวยวายขึ้นมา "เดินยังไงให้คนชนอื่น ที่มีตั้งเยอะตั้งแยะ" "ขอโทษทีครับ ผมพยามมองหาเพื่อนไม่ทันระวัง" ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันรีบเอ่ยขึ้น ถึงจะหน้าตาดีขนาดไหน หญิงสาวก็ไม่หวั่นไหวสักนิด กลับรู้สึกโมโหเต็มปะดาเสียมากกว่า "ข้าวของตั้งแพง จะรับผิดชอบไหวหรอ" "มันเสียหายตรงไหนไหมล่ะครับ?" "ถึงมันไม่เสียหาย ก็ใช่ว่าฉันจะใช้งานต่อได้ แล้วถ้าเป็นอย่างนี้ทีหลังไปรอรับกันข้างนอกนะคะ..มันเสียเวลา!" พูดจบเธอก็เดินกระแทกชนไหล่กว้างแล้วเชิดหน้าเดินต่อ ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ทิ้งอาการงุนงงแก่เขาเต็มๆ "อะไรกัน เราก็ขอโทษไปแล้วนี่หว่า" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง แล้วรีบไปเจอเพื่อนสนิทตรงจุดนับพบ ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ พื้นที่ขนาดกว้างขวาง ใจกลางเมืองระดับมหาเศรษฐี หญิงสาวรีบวิ่งขึ้นไปกอดคุณพ่อสุดที่รัก ขณะก้มหน้าเขียนเอกสารอยู่ในห้องทำงาน หลังเธอเคลียร์ธุระสำคัญเสร็จ "ว่าไงยัยพลอย ไปประชุมที่สวิตเซอร์แลนด์เป็นยังไงบ้าง" "ระดับพลอยแล้ว ทุกอย่างผ่านฉลุยเลยค่ะ" แน่นอนว่าเธอคือ น.ส.พลอยไพลิน สินจกุล ลูกสาวเพียงคนเดียวของครอบครัวมหาเศรษฐีสินจกุล จากธุระกิจอสังหาริมทรัพย์ สวยพราวเสน่ห์และเฉียบฉลาด เป็นสาวนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก แต่!!!เธอมีความมั่นใจในตัวเองสูง ไม่ว่าใครก็ไม่กล้าลองดี _ อีกด้านนึง ณ โรงพยาบาล "หมอการันต์คะ เคสนี้ที่เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว ญาติเซ็นยินยอมผ่าตัดแล้วนะคะ" พยาบาลเอ่ยบอกแพทย์หนุ่มไม่แม้แต่มองกลับเลย หลายปีที่ผ่านมานั้นคอยแอบมองดูเขาอยู่ตลอด แพทย์หนุ่มก็ยังตั้งใจดูฟิล์มเอกซเรย์อย่างจดจ่อ น่าแปลกที่นิสัยเย็นชาดึงดูดสตรีชื่นชอบ "ดี งั้นนิดหน่อยสั่งคนไข้ให้เตรียมตัวและจองห้องผ่าตัดเลยนะครับ" นพ.การันต์ ปัญญชัย หมอหนุ่มสุดหล่อในวัยสามสิบต้นๆ หมออันดับหนึ่งรักษาโรคหัวใจเฉพาะทางของโรงพยาบาลและยังเป็นอาจารย์ของนักศึกษาแพทย์อีกด้วย มุ่งมั่นในการรักษาคนไข้มาตลอด แม้จะมีสาวๆ พยามส่งขนมจีบแวะเวียน เขาก็ไม่เคยสน ถึงเวลาเลิกงานจะรีบกลับบ้านไปหามารดาสุดที่รักที่ยังเหลือเพียงคนเดียว เนื่องจากพ่อเสียไปตอนสมัยเขายังเรียนแพทย์อยู่ กระทั่งเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ที่เขาทุ่มกับการทำงานทั้งคืน "หมอการันต์ จะกลับบ้านเลยไหมคะ" พยาบาลสาวผู้ช่วยในการผ่าตัดเอ่ยถามขึ้น แสดงท่าทีห่วงใย "งั้นที่เหลือฝากนิดรายงานอาการคนไข้ให้ผมด้วยนะ" "ทุกกี่ชั่วโมงดีคะ" "สองครับ หรือทุกชั่วโมงได้ก็ดี" "ได้ค่ะ คุณหมอไม่ต้องห่วงนะคะ" ชายหนุ่มส่งยิ้มเพียงเล็กน้อย ก่อนจะรีบเข้าห้องเปลี่ยนชุดเฉพาะแพทย์ผ่าตัด แล้วสนใจขับรถกลับบ้านทันที "เหนื่อยไหมการันต์" ผู้เป็นแม่เอ่ยถามขึ้น เมื่อลูกชายลงจากรถภายในรั้วบ้าน พื้นที่ไม่กว้างนักพอดีกับครอบครัวเล็กๆ "ไม่เลยครับ ติดผ่าตัดเลยกลับช้านิดหน่อยแต่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี แม่ตื่นนานหรือยังครับ" เขายังไม่ลืมกอดหอมแก้มมารดาฟอดใหญ่ "ฮ่าๆ โตเป็นหนุ่มแล้วยังไม่เลิกอ้อนแม่อีก ลูกไปอาบน้ำนะแม่ให้มะลิจัดโต๊ะรอ" "เพราะอย่างนี้สิครับ ผมถึงน้ำหนักขึ้น เสน่ห์ปลายจวักของแม่นี่สุดยอดเลย" "ขี้อ้อนแล้วยังปากหวานอีกนะเจ้าการันต์" "ครับแม่ งั้นผมไปอาบน้ำจะรีบลงมาเลย"พูดจบลูกชายก็รีบเข้าบ้านไป ส่วนมะลิเป็นหลานห่างๆ ที่การันต์จ้างให้มาคอยช่วยดูแลมารดา วันต่อมา... ณ บริษัท ตึกใหญ่โตสูงละฟ้า ถูกออกแบบมาอย่างหรูหรา สมกับเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ระดับประเทศ จากเสียงซุบซิบของเหล่าพนักงาน ก็ต้องเงียบกริบเมื่อเห็นยามเปิดประตู "สวัสดีค่ะคุณพลอยไพลิน"พนักงานทุกคนล้วนเอ่ยขึ้นพร้อมกัน หญิงสาวยิ้มทักทายกลับเล็กน้อย "คุณเปรมเอกสารที่ฉันสั่งเตรียมไว้แล้วใช่ไหม"เธอเอ่ยบอกเลขาคนสนิท ใส่แว่นหนาเตอะเป็นเอกลักษณ์ในวัยกลางคน ที่มาคอยยืนรับเจ้านายเช่นเธอทุกวัน "เปรมเตรียมไว้รอที่โต๊ะแล้วนะคะ" ก่อนจะพากันเร่งฝีเท้าเดินไปบริเวณหน้าลิฟท์ กริ๊ง กริ๊ง "ฮัลโหลพลอยไพลินพูดสายค่ะ ว่าไงนะ!!เกิดขึ้นได้ยังไงนี่ เดี๋ยวพลอยจะรีบไปตอนนี้" หญิงสาวแสดงท่าทีรุกรน เมื่อได้ยินเสียงปลายสายกล่าว "คุณเปรมเตรียมรถ" เลขาคนสนิทช่วยประคองตัวไว้ ก่อนจะพากันออกไปขึ้นรถหน้าบริษัท