4. ปักรักลงใจ
1542 คำ
...ร้านอาหารแห่งนึง
ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบ เหมาะกับการจิบเครื่องดื่มและพูดคุยสารพัดเรื่องเล่า พลอยไพลินมาในชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวดูโดดเด่น ทำชายหนุ่มทั้งหลายมองมาที่เธอเป้าหมายเดียวกัน
"ยัยพลอย"กลุ่มเพื่อนสาวยกมือโบกทักทายเรียก
"ครีมสบายดีไหม" เพื่อนสนิทตอนมหาลัยในกลุ่มอีกคนของเธอ
"สบายดีมากๆ เลยล่ะ ว่าแต่ทำไมเลือกร้านนี้?"
"ยัยติน่าน่ะสิเลือก" ดาวเพื่อนสาวอีกคนตอบ พลอยไพลินไม่ค่อยมีเวลามาหาเพื่อนนัก เพราะยุ่งอยู่กับงาน เลยเลือกที่จะไม่ปฏิเสธเพื่อนในรอบนี้ หญิงสาวจึงนั่งลงที่โซฟาอย่างจำใจ
"ว่าครีมสบายดีไหมเรียนต่อเอกยากไหม"
"สบายดีจ้ะพลอย แต่เรียนน่ะสิยากมากเลย เดี๋ยวอาทิตย์หน้าก็ต้องบินกลับอังกฤษแล้ว"
"แล้วพลอยล่ะ จบโทแล้วรับช่วงต่อจากพ่อเลยเหนื่อยไหม ไม่ค่อยมีเวลามาหาดาวเลย"
"พลอยยุ่งมากแค่เวลาพักยังไม่มีเลย คิดตอนสมัยเรียนมหาลัยเนอะ ดาวกับครีมนี่พาพลอยไปเที่ยวสนุกเลย" เสียงหัวเราะตามประสาเพื่อนคุยกันดังอยู่เรื่อยๆ
"อ้าวพลอยมาแล้วหรอ เราอุตส่าห์ไปชงคอกเทลมาให้" จู่ๆ ติน่าแต่งตัวสุดเซ็กซี่เดินมาหาพลอย แล้วยื่นแก้วแอลกอฮอล์หลากสีให้
"กินได้หรอติน่า" เหล่าเพื่อนสาวจ้องมาที่แก้วนี้ เพราะพวกเธอไม่ชอบดื่มสักเท่าไหร่
"ได้สิ ฉันกินหลายแก้วแล้วนะ" ติน่าจิบแก้วโชว์ก่อนจะยื่นให้พลอย มือบางหยิบมาจิบอย่างกลัวๆ หลับตากลืนลง
"ไหวไหมพลอย"
"อืมๆ แค่แก้วเดียวคงจะพอแล้วนะ" แค่แก้วเดียวจริงๆ เธอรู้สึกหนักหัวขึ้นมาเลย แต่ยังคงเก็บอาการไว้ จริงๆแล้วติน่าแอบอิจฉาเพื่อนตั้งแต่สมัยมหาลัย ที่เป็นดาวคณะใครต่างก็ชื่นชอบพลอยไพลิน
ทำให้แฟนหนุ่มบอกเลิกจิน่าเพื่อมาตามจีบพลอย แต่พลอยไม่ใจสนเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ยังคิดว่าติน่าคือเพื่อนสนิทเธอคนนึง เลยไล่ชายคนนั้นให้เลิกยุ่ง กลุ่มสาวยังหาเรื่องพูดคุยเล่นกันต่อ
ติ่งหน่อง! (เสียงไลน์ของพลอยดังขึ้น)
(ผมเขียนเช็คแล้ว จะไปส่งหนี้งวดแรกให้วันพรุ่งนี้นะครับ) จากหมอหนุ่มนั่นเอง
(เช็คอะไร?) แต่พลอยที่เริ่มเบลอพิมตอบกลับอย่างถูกผิด
(หนี้ของคุณไง)
(ฉันจำไม่ได้)
(แปลกนะครับ ต่างจากตอนทวงเลย)
(ก็บอกว่าจำไม่ได้ไง)
"ฮัลโหลคุณจำเรื่องหนี้ไม่เหรอ ผมจะได้แกล้งลืมบ้าง" ก็ยังคงพิมตอบไม่รู้เรื่อง หมอหนุ่มจึงตัดสินใจโทรมา
"ฉันปวดๆ หัวจังเลย" เสียงอ้อแอ้ตอบกลับ
"คุณเป็นอะไร?"
"ปวดหัว หรือว่าเมา?"
"ผมว่าคุณไม่โอเคเลยนะ อยู่ที่ร้านไหนครับ"
"ร้านxxx" พลอยไพลินก้มซุกใส่แขน หวังตั้งสติหลบแสงสี
"พลอยเป็นไงบ้าง กลับไหวไหมติน่าไปส่ง" เพื่อนสาวหวังดีแต่ประสงค์ร้าย
"นั่นนะสิ แค่แก้วเดียวทำไมพลอยถึงเมาเร็วอย่างนี้ละติน่า" ครีมรีบถาม
"พลอยคงจะอ่อน เดี๋ยวฉันพากลับ" ติน่าแกล้งพยุง แล้วส่งซิกทางสายตาเรียกกลุ่มชายหนุ่มให้ตามมา แต่ยังไม่ทันออกจากผับ
"พวกเขาเป็นใครอ่ะติน่า?" พลอยไพลินเริ่มเซ ผลักชายคนแปลกหน้า ที่พยามมาจับประคองเธอ
"พวกเขาจะพาพลอยไปส่งขึ้นสวรรค์ไง"
"ไปไหนไม่ได้หรอกครับ ผมมารับคุณพลอยแล้ว" หมอหนุ่มรีบมาดึงแขนพลอยไพลินมาใกล้ตัว พยามประคองให้เธอมีสติ
"หมอ"
"ทำไมถึงเมาอย่างนี้"
"พวกเราจะพาเธอกลับบ้าน คุณไม่ได้เป็นอะไรกับพลอยไม่ต้องมายุ่ง!" ติน่าบอก
"ไม่ๆ ฉันไม่รู้จักคนพวกนี้นะ" พลอยรีบสวนกลับ
"ผมเป็นแฟนคุณพลอย แล้วอย่ามายุ่งกับแฟนผมอีก" หมอหนุ่มผลักชายคนนั้นออก ดึงหญิงสาวที่ไร้เรี่ยวแรงมาโอบไว้ กลุ่มชายพวกนั้นมองหน้ากัน เห็นว่าหมอหนุ่มไม่ยอมปล่อยแน่ จึงเดินหนีทันที
"งั้นผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ" พูดจบหญิงสาวก็หลับไปในรถทันที ระหว่างทางชายหนุ่มที่หยิบผ้าเย็นมาเช็ดหน้าเธอเป็นระยะ พอมาถึงหน้าบ้านเธอ พยามปลุกก็พอมีสติร่ำไรเลยช่วยประคองเข้าบ้าน
"ตายแล้ว คุณหนูทำไมอยู่ในสภาพนี้ เกิดอะไรขึ้นคะคุณหมอ" ป้านิ่มตกใจเมื่อเห็นคุณหนูกลับมาสภาพนี้
"คงจะดื่มหนักนะครับ พอดีผมผ่านไปทางนั้นเลยแวะรับมาส่ง"
"ต้องขอบคุณคุณหมอนะคะ ป้าไม่เคยเห็นคุณหนูมีสภาพอย่างนี้เลย"
"ครับ งั้นผมต้องกลับก่อนนะครับ"
"ขอบใจมากๆ ครับ" พ่อของเธอที่เห็นเหตุการณ์เดินเข้ามาตบบ่ากว้างเพื่อแทนขอบคุณ โชคดีที่ลูกสาวได้เจอคนดีอย่างเขาด้วยซ้ำ
"แล้วคุณลุง อาการดีขึ้นไหมครับ"
"ผมไม่เป็นไรแล้วนะหมอ แต่ยัยพลอยนี่สิตั้งแต่โตมาไม่เคยมีเรื่องพวกนี้ ทำไมถึงอยู่สภาพนี้ได้"
"ตอนที่ผมไปรับเธอ มีชายสองคนกับหญิงสาวอีกคนที่พยามดึงเธอไปด้วย ตอนนั้นยังพอมีสติคุณพลอยปฏิเสธแต่ดูไร้เรี่ยวแรงมาก"
"ต้องรอยัยพลอยฟื้นขึ้น ผมว่าต้องมีอะไรแปลกๆนะ เพราะยัยพลอยบอกว่าจะไปหาเพื่อนสนิทที่พึ่งมาจากอังกฤษ แต่ยังไงก็เอาเถอะโชคดีที่หมอไปช่วยทัน"
"ครับ งั้นผมลาก่อนนะครับ" หมอหนุ่มยกมือไหว้ป้านิ่มกับพ่อของพลอย ก่อนจะขับรถออกจากไป
วันใหม่..
"มันเกิดเรื่องอย่างนี้ได้ยังไงล่ะพลอย ลูกไปทำยังไงถึงได้เมาไม่มีสติแบบนั้น" มนตรีรีบซักถาม เมื่อลูกสาวตื่นเช้าลงมาจากบนบ้าน
"พลอยก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พลอยดื่มไปแค่แก้วเดียวเองจริงๆ " เธอจำภาพครั้งสุดท้ายได้คือแก้วที่ติน่าส่งมา หรือเธอจะโดนวางยาแล้วอีกฝ่ายทำไปเพื่ออะไร
"พ่อว่าพลอยต้องวางตัวใหม่นะ ไหนจะสังคมข่าวฉาวและภาพลักษณ์นักธุรกิจของลูก"
"ค่ะ พลอยจะระวังตัวให้มากกว่านี้นะคะ"
"เราต้องไปขอบคุณคุณหมอนะลูก" มนตรียังนึกถึงเรื่องเมื่อคืน หมอหนุ่มผู้รักษาความดีความชอบ
"เขาเหรอ?" ใช่! เธอจำได้ว่าเป็นเขาเข้ามาห้าม ไม่ให้พวกผู้ชายมายุ่งกับเธอ
โรงพยาบาลชื่อดัง_
"วันนี้คุณหมอไม่ได้เข้าตรวจที่นี่นะคะ" พยาบาลสาวรีบบอก ตอนพลอยไพลินมาพร้อมช่อดอกไม้ใหญ่ แล้วพุ่งเป้ามาที่คุณหมอคนหล่อขวัญใจพวกพยาบาล
"แล้วฉันจะเจอเขาได้ที่ไหนคะ" เพราะเธอรับปากกับบิดาแล้วต้องทำให้ได้
"ต้องเป็นห้องตรวจโรคทั่วไปค่ะ คุณหมออยู่ที่นั่น"
"งั้นฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" เธอรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางลิฟท์ จนลงมาหยุดที่ชั้นล่าง ค่อนข้างวุ่นวายกับคนไข้มากมาย
"ห้องไหนล่ะ?" ไล่อ่านป้ายประจำหน้าห้องตรวจทีล่ะห้อง จนมาหยุดที่ป้ายกำกับบอกรายชื่อ พอเธอจะเข้าไปพยาบาลรีบห้าม
"ฉันมีธุระจะคุยกับเขาค่ะ"
"รบกวนขอชื่อนามสกุลค่ะ จะไปแจ้งคุณหมอก่อน" นิดหน่อยเป็นพยาบาลผู้ช่วยรีบถาม
"บอกว่า พลอยไพลิน ค่ะ"
เวลาต่อมา...
"คนอย่างคุณคงไม่ลดตัวมาขอบคุณผมจริงๆ หรอกใช่ไหม" หมอหนุ่มพูดแซว หลังจากหมดเวลาตรวจคนไข้แล้ว เลยให้เธอได้เข้ามาคุยในห้อง เห็นช่อดอกไม้ใหญ่ที่อีกฝ่ายถือมา
"คุณพ่อให้มาขอบคุณ"
"เรื่อง?"
"เรื่องเมื่อคืน.." เธอก้มหน้าบอก หากย้อนคิดในแง่ดี ถ้าไม่มีคนตรงหน้าเธออาจจะไปตื่นมาแล้วอยู่บนเตียงกับใครก็ได้ ซึ่งมันค่อนข้างแย่สำหรับผู้หญิงคนนึงเลย
"เป็นอะไรไปคุณ?" หมอหนุ่มถาม
"เปล่า"
"คุณไม่ได้ทำอะไรผิดจะไปกลัวทำไม?"
"มะไม่ได้กลัวสักหน่อย แค่หลุดคิดงานเพลินๆ " พลอยไพลินเผยความกังวลผ่านใบหน้า จนหมอหนุ่มรีบเอื้อมมือมาจับให้ผ่อนคลาย
"คุณใจเย็นๆ ก่อนนะ ผมว่าคุณดูกังวลเรื่องเมื่อคืนไม่น้อยเลย..เครียดมากไหม?"
"นิดหน่อย แต่ก็ช่างมันเถอะ" เธอดันนึกถึงเพื่อนสาวคนเมื่อคืน มันคือความตั้งใจหรือเรื่องบังเอิญกันแน่
"......."
"มองหน้าฉันทำไม?" อดถามกลับไม่ได้ ตอนเห็นเขามองแบบมีคำถาม
"ผมเล่าให้คุณพ่อของคุณฟังแล้วนะ สรุปท่านไม่ได้ว่าอะไรคุณใช่ไหม?"
"คุณเล่าเรื่องทั้งหมดแล้วจริงๆ น่ะหรอ" กลายเป็นว่าเธอมองหมอหนุ่มตรงหน้า เป็นอีกคนไปเลย เขาดูเป็นสุภาพบุรุษและซื่อสัตย์ในการกระทำ
"ครับ"
"ขอบใจแล้วกัน" หน้าสวยยิ้มเล็กน้อย แล้วรีบจัดการตัวเองลุกขึ้น เพราะเธอต้องรีบไปทำงานต่อ
- ผู้เขียน
