ภายหลังเสร็จจากช่วยป้าเอียดทำงานในครัว ฟ้าใสชะโงกใบหน้ามองลงไปจากหน้าต่างชั้นสองของเรือนใหญ่ จิตใจจดจ่อกระวนกระวายว่าเมื่อไรนายหัวเมฆจะเลิกงานเสียที
หญิงสาวชะโงกมองไปยังโรงจอดรถครั้งแล้วครั้งเล่า กระทั่งเห็นรถกระบะของเขาแล่นกลับเข้ามาจอด เธอก็รีบวิ่งลงเรือน ทำทีเป็นเดินเตร็ตเตร่ผ่านไปโดยบังเอิญ ทั้งที่จิตใจจดจ่อเฝ้ารอเค้ามาทั้งวัน
“เลิกงานแล้วหรือคะคุณอา”
เสียงใสตะโกนถามร่างสูงใหญ่ที่ก้าวลงมาจากรถ
“เลิกแล้วจ้ะ... วันนี้ฟ้าเป็นไงบ้าง ป้าเอียดใช้งานหนักหรือเปล่า”
“อ๋อ... วันนี้ป้าเอียดสอนทำอาหารค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟ้าจะทำกับข้าวของโปรดเอาไว้ให้คุณอานะคะ”
ฟ้าใสรีบบอก เธอแอบถามป้าเอียดมาเรียบร้อยว่านายหัวชอบทานอะไร
“แล้วรู้ได้ยังไง... ว่าของโปรดของอาคืออะไร”
“รู้ก็แล้วกัน... พรุ่งนี้คุณอาคอยดูนะคะ”
เธอรู้มาจากป้าเอียดว่าเขาชอบแกงป่าปลาเนื้ออ่อน
“ได้เลย... ชักอยากจะรู้เสียแล้วสิว่าจะอ
