หญิงสาวกระซิบถามเพื่อความแน่ใจ ท่าทางดูราวกับว่าเธอกำลังมีแผนการณ์อะไรสักอย่างอยู่ในใจ
“ใช่… ลิกงานแล้ว คนงานกลับเข้าเรือนพักกันหมดแล้ว”
นายหัวทำหน้างงๆ ด้วยไม่เข้าใจว่าหญิงสาวมีจุดประสงค์ใดจึงถามออกมาเช่นนี้
“คุณอาช่วยหันหลังไปเดี๋ยวได้มั้ยคะ”
เธอบอกเขินๆ
“ทำไม?”
หัวคิ้วของคนที่ถูกขอให้หันหลังไปทางอื่นชิดเข้าหากันด้วยความสงสัยว่าหญิงสาวคิดจะทำอะไร?
“เถอะน่า… หันไปก่อนสิคะ”
เพียงเสี้ยวอึดใจที่หนุ่มใหญ่หันหลังให้ เสียงกระโดดตูมลงไปในน้ำก็ดังตามมา
“อั๊ยย่ะ… ”
นายหัวหันกลับมาอุทานเสียงดังลั่นด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเรือนร่างขาวโพลน กำลังแหวกว่ายเหมือนเงือกน้อยอยู่ในลำธารน้ำใสแจ๋ว เธอถอดเสื้อผ้ารวมทั้งบราเซียกับกางเกงชั้นในกองเอาไว้กับโขดหินใกล้ๆ กับตรงที่เขานั่ง
การกระทำแบบไม่คาดฝันของฟ้าใสทำเอาหัวใจของนายหัวเต้นระรัว
‘ฟ้าใสช่างใจกล้า’ ความจริงเธอเพิ่งมาอยู่กับเขาได้เพียงไม่ก
