“เธอกลัวอะไร”
“มันยังเร็วไป แค่สองปี” คาริน่าเริ่มหาข้อโต้แย้ง
“ตอนที่คบกัน เธอเคยคิดจะเลิกกับสตีฟไหม” หญิงสาวถามอีกฝ่ายขึ้นมา
คาริน่าส่ายหน้าจนผมกระจาย “ไม่”
“ถ้าไม่ แล้วจะกลัวอะไร เธอกับเขารักกัน เขาขอเธอแต่งงานแสดงว่าก็พร้อมจะดูแลเธอแล้วนะรีน่า”
“ฉันก็...ไม่รู้สิ มันแปลก ๆ นะ เหมือนจู่ ๆ ถึงจะรักเขามาก แต่ฉันก็หวงความโสด ฉันยัง...”
แล้วหล่อนก็ปัดป่ายมือไปมา เป็นท่าทางที่บอกให้รู้ว่าหล่อนไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่นิศามาศเห็นได้อย่างชัดเจนก็คือเพื่อนหล่อนไม่ใช่ไม่อยากแต่ง ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำท่าดีใจเสียตั้งแต่แรก แต่ที่เก็บมาคิดอาจจะเป็นเพราะกลัวการเริ่มต้นชีวิตคู่มากกว่า
“เธออยากแต่งงานกับเขาไหม” นิศามาศย้อนถามกลับ แล้วก็อยากจะหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าละห้อยของคาริน่า
“ก็อยาก...” อีกฝ่ายตอบเสียงอ่อย ๆ
“ฉันว่าสตีฟก็คงอยาก ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ขอเธอแต่งงาน
