บทที่ 43
หลังจากนั่งดื่มกับสองชายทั้งสองคนอยู่เกือบเที่ยงคืน ริคคาโดก็หลับบ้าน เขามุ่งสู่ห้องนอนของตัวเองด้วยความกระวนกระวาย ความโหยหา หิวกระหายอัดแน่นอยู่ในอก คิดถึงอรลออตั้งแต่ดื่มเหล้าแก้วแรก จนล่วงเลยเข้าไปเกือบสิบแก้วเขาก็ยังไม่เลิกคิดถึงหล่อน
มือใหญ่ดันประตูห้องนอนให้เปิดออก ก่อนจะก้าวเข้าไป แสงไฟสว่างวาบขึ้น และนั่นก็ทำให้ริคคาโดหน้าบูดเมื่อบนเตียงไม่มีร่องรอยของเมียสาวคนสวย
“ระยำ! นี่เธอขัดคำสั่งของฉันอย่างนั้นหรือ”
กรามแกร่งขบกันจนขึ้นสัน ก่อนจะรีบหมุนตัวก้าวยาวเดินออกจากห้องนอนของตัวเองไปทันที ริคคาโดรู้ดีว่าจะสามารถไปตามตัวอรลออได้ที่ไหน
ร่างบอบบางที่นอนร้องไห้จนฟุบหลับไปรู้สึกตัวตื่นขึ้น เมื่อที่นอนที่ตัวเองนอนหลับอยู่ไหวยวบ และมือบางของหล่อนก็เร็วได้อย่างน่าทึ่ง กับการเอื้อมไปกระตุกสวิทซ์โคมไฟที่หัวเตียงให้สว่างขึ้น
ท่ามกลางความนวลตาของแสงไฟ ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตส
