เรื่องราวของมาวินที่วายุไปสืบมาทำให้วาคิมมั่นใจแล้วว่าบอสตันคือลูกชายของเขาจริงๆ วาคิมเลยโทรศัพท์ไปหาเมลดา ตามเบอร์โทรศัพท์ที่ได้มาจากน้ำหวาน
“สวัสดีค่ะ” เมลดารับสายซึ่งเธอรู้สึกคุ้นกับเบอร์ที่โทรเข้ามาเอามากๆ
“คุณสบายดีใช่ไหม”
“ฉันสบายดี” หญิงสาวตอบสั้นๆ เธอจำเสียงเขาได้แต่ที่ยังคุยด้วยก็เพราะอยากรู้ว่าเขาโทรศัพท์มาหาเธออีกทำไม
“เราออกมาเจอกันหน่อยไหมผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“แต่ฉันไม่มีเรื่องจะคุยกับคุณ ฉันกำลังทำงานอยู่”
“อย่าพึ่งวางสายผมนะ” วาคิมรีบร้องห้าม
“ทำไมฉันจะต้องทำตามคำสั่งคุณด้วยล่ะ”
“แต่เรามีเรื่องที่จะต้องคุยกันจริงๆ” ชายหนุ่มย้ำประโยคเดิมยังไงเสียวันนี้ก็ต้องคุยกับเมลดาให้รู้เรื่อง
“ฉันก็บอกอยู่นี่ไงว่าเราไม่มีเรื่องอะไรจะต้องคุยกันอีก เรื่องของเรามันจบไปแล้วคุณจะมาตามตื๊อฉันอยู่อีกทำไมคะวาคิม ฉันมีครอบครัวไปแล้ว คุณยังจะเอาอะไรกับฉันอีก” เมลดาเริ่มจะโมโหที่เขาย
