“นาย กินข้าวค่ะ จะได้กินยา”
น้ำหวานยกข้าวมาให้ชายหนุ่มบนห้อง ทันทีที่เห็นร่างบางเดินเข้ามาให้ห้อง ต้นและกฤช แทบจะน้ำลายหก เพราะความสวยของน้ำหวาน
ตอนเธอเด็กๆ ว่าสวยแล้ว แต่นี้กลับดูดีไปทั้งตัว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างที่ดีขึ้น ผิวที่ขาวเนียน ใบหน้าที่สวยผุดผาด แค่ผ่านการแต่งแต้มเบาๆ เล่นเอาทั้งคู่มองจนตาค้าง!!
“แฮ่มมมม!!” พยัคฆ์กระแอมเรียกสติพวกมันที่ตอนนี้หลุดลอยไปกับคนตัวเล็กเรียบร้อยแล้ว
“พวกมึงกลับไปได้แล้วไป” เขาเอ่ยปากไล่เสียงๆแข็งๆ แต่พวกมันก็เหมือนยังค้างอยู่ อยากดูคนสวยนานๆ
น้ำหวานนึกขึ้นได้ว่าลืมยาเลยเข้าไปในจัดเตรียมยาตอนเช้าให้นายหัวก่อน ทำให้พวกมันมีโอกาสได้เอ่ยถามเรื่องของเธอกับเขา
“นะ นายยยยย น้องน้ำหวานสวยมาก ว่าแต่ตอนนี้ กลับมาคบกับนายเหรอ พวกเรานึกว่าน้องน้ำหวานคบกับน้องของนายเสียอีก” ไอ้ต้นเป็นคนเอ่ยถามขึ้นมาอย่างอยากรู้
“หวานแค่มาดูแลกูเฉยๆ”
“เหรอ! ไม่มีอะไรในก่
