“โอ้โห สวยมากด้วยเหรอ ฉันเนี่ยนะ”
“ก็ใช่น่ะสิ แกทั้งสวยและน่ารัก แถมยังเป็นคนดีมีเมตตาอีกด้วย คนอย่างแกจะโดนหลอกเอาง่ายๆ”
มาลินณาถึงกับสะอึก “เนตร...ถ้าฉันบอกแกว่าฉันเคยอ้วนดำมาก่อน แกจะเชื่อฉันมั้ย”
“อ้วนดำ! แกเนี่ยนะ จริงเหรอ” นันทร์เนตรทำหน้าไม่เชื่อ ขณะไล่มองเรือนร่างสวยงามของเพื่อนรัก
“จริง ๆ นะ ตอนเด็ก ๆ ฉันอ้วนมาก อ้วนเหมือนหมูตอนเลย ใคร ๆ ก็เรียกฉันว่ายัยหมูตอน หรือไม่ก็ไอ้หมูโสโครก ไ*********ก!”
“ไ*********ก! จริงเหรอ?”
“จริงสิ แต่เพราะฉันแอบหลงรักผู้ชายคนหนึ่ง ฉันก็เลยฮึดสู้ พยายามจะลดความอ้วนให้ได้ เพื่อจะได้มีสิทธิ์สารภาพรักผู้ชายคนนั้น แต่ผู้ชายคนนั้นเขารังเกียจฉันมากเลย เขาเห็นฉันเป็นตัวตลก ส่วนคนที่เขารักมีเพียงคนเดียวเท่านั้น ผู้หญิงคนนั้นสวยอย่างกับเจ้าหญิงแน่ะ ใคร ๆ ต่างก็เรียกเธอว่าซินเดอเรล่าแห่งไร่องุ่น”
“โหวว นี่แกกำลังแต่งนิยายให้ฉันฟังอยู่ใช่มั้ย”
มาลินณาเล
