“อืม ถ้าคุณอยากอยู่นักก็อยู่สิ แต่ขอเตือนไว้ก่อนว่า คุณจะไม่ใช่ที่หนึ่งของผมอีกต่อไปแล้วนะ” เขาพูดประโยคเจ็บปวดก่อนจะหันกลับมามองเธอด้วยสายตาเย้ยหยันเล็ก ๆ ซึ่งบาดแทงใจเธอจนเจ็บ “เพราะผมมีคนที่สำคัญสำหรับผมแล้ว ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยรังเกียจผมเลย แม้ในวันที่ผมยังอัปลักษณ์อยู่”
เขาบอกเธอเท่านั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องลับไปอย่างเร็ว เธอไม่รอช้ารีบเดินตามเขาไปด้วยความร้อนรนกระวนกระวายใจเป็นที่สุด
“ว่าไงนะคะ ไม่ใช่ที่หนึ่ง ไม่จริง ด้าไม่เชื่อ ผู้หญิงคนนั้นคือใครคะ ผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นเป็นใคร!!!”
“คุณไม่ต้องรู้หรอก!”
“บอกด้ามาเดี๋ยวนี้”
“ไปไกล ๆ ไป” เขารีบเดินหนีเพราะรำคาญเต็มทน ขณะที่เธอตามติดไม่ลดละเพราะความกลัว กลัวว่าจะต้องเสียชายหนุ่มให้คนอื่นไป
“อ๋อ นังผู้หญิงคนนั้นเอง!! นึกแล้วเชียวว่าไม่เคยเห็นหน้า ที่แท้ก็โสเภณีนี่เอง!!”
เขาหันขวับมองเธอด้วยสายตาไม่พอใจ “โสเภณีอะไรของคุณ”
“คิ
