เธอแสร้งทำหน้าเศร้า “แต่คุณหนูของป้าพยายามไล่ด้าตลอดเวลาเลยค่ะ ด้าสังหรณ์ใจว่าเขาอาจจะหลงผู้หญิงคนนั้น”
ฉวีวรรณเองก็สังหรณ์ใจเช่นเดียวกัน เธอไม่สบายใจเลยที่คุณหนูของเธอไปชอบพอผู้หญิงไร้ราคาคนนั้น แม้ผู้หญิงตรงหน้าจะเคยหักหลังเขามาแล้ว แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ดี มีการศึกษา และสวยตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ยังไงก็เหมาะกว่าและดีกว่า
“ไม่หรอกจ้ะ ยังไงคุณหนูก็ต้องรู้ว่าอันไหนเพชรแท้ อันไหนแค่กรวด ป้าเชื่อว่าอีกไม่นาน คุณหนูก็จะเบื่อผู้หญิงคนนั้น และเฉดหัวเธอไป”
“แล้วมันอีกนานแค่ไหนล่ะคะ ด้าอยากคุยกับผู้หญิงคนนั้น แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ดูเหมือนเธอยังไม่กลับเข้ามานะคะ”
“ถ้ายังไม่กลับเข้ามา ก็น่าจะอยู่ที่บ้านพักคนงานจ้ะ ที่บ้านพักของหัวหน้าปราบต์น่ะ เธอน่าจะไปหาเพื่อน แต่หนูด้าไม่ต้องไปที่บ้านพักคนงานหรอก มันดึกแล้ว รออยู่ที่นี่แหละ พรุ่งนี้เช้าเธอก็กลับมา ป้าจะคอยดูให้ เอาไว้คุยตกลงกันพร
