“คนล่ะหน้าที่กัน” อาคิราตอบสั้น ๆ
“แล้วพิจารณาจากอะไรคะ ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงสอบผ่าน เธอมีทีเด็ดยังไงคะ”
เขาไม่อยากจะบอกเธอเลยว่าแค่ความจริงใจมันก็เพียงพอแล้ว “คุณจะอยู่ที่นี่กี่วัน”
“อิจฉายัยหมูตอนจัง ดูเหมือนความฝันของมันใกล้จะเป็นจริงแล้ว”
อาคิราขมวดคิ้วไม่เข้าใจ “ยัยหมูตอน พูดอะไรของคุณ”
“อ้าว ก็ยัยหมูตอนเคยประกาศเอาไว้ว่าจะแต่งงานกับคุณให้ได้ไงคะ ตอนนี้มันก็ทำสำเร็จไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว ส่วนที่เหลือก็ไม่น่ายากอะไร เพราะดูเหมือนคุณจะหลงมันไม่น้อย”
อาคิราทั้งอึ้งทั้งช็อคทีเดียว “คุณหมายถึงใคร ยัยหมูตอน หมายความว่าไง”
“อ้าว นี่คุณไม่รู้หรือคะว่ายัยมาลินณาคนนั้นก็คือยัยหมูตอนโสโครก เด็กอ้วนดำลูกสาวพ่อครัวในไร่ไงคะ คนที่มาสารภาพรักคุณไง”
อาคิรานิ่งไปครู่ ก่อนจะหันมองเลขาของเขาด้วยสีหน้าคาดคั้น “พี่ณพ ไปคุยกับผมในห้องทำงานหน่อย”
เขาสั่งความแล้วก็ลุกออกไป อรรณพรีบวางถ้วยกาแฟลงแล้วตามเจ
