สัปดาห์ต่อมา
บ้านพีระนันท์
“กลับมาอยู่บ้านเรานะแก้วนะ เรื่องร้ายๆ มันก็ผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ก็หวังว่าชีวิตของแก้วจะมีแต่ความสุขนะหลานย่า”
“ขอบคุณค่ะคุณย่า...”
การะบุหนิงยกมือไหว้คุณหญิงกาหลงด้วยทีท่าเก้ๆ กังๆ เพราะแขนที่ยังใส่เฝือกอยู่ สำหรับอุบัติเหตุที่ผ่านมานั้นถือว่าหล่อนโชคที่ดีแค่แขนหัก ช้ำใน กับหัวแตกเท่านั้น ไม่นับที่ว่าหล่อนจำช่วงเวลาสี่ห้าเดือนที่ผ่านมาไม่ได้เท่านั้นเอง แต่ถือว่าโดยรวมก็ดีมากแล้วสำหรับคนที่โดนรถชนอย่างแรงจนสลบเหมือดอย่างนั้น
“พอเราหายดีเมื่อไหร่ คู่หมั้นเราเขาคงจะรีบจัดงานแต่งงานทันที”
คุณหญิงกาหลงเห็นท่าทีเก้กังของหลานสาวก็อมยิ้ม แต่คนฟังอย่างการะบุหนิงได้แต่ทำหน้ามุ่ยเมื่อความทรงจำที่มีต่อ ‘คู่หมั้น’ ที่คุณหญิงกาหลงบอกนั้นเป็นศูนย์...ไม่ว่าอย่างไรหล่อนก็นึกเรื่องของเขาไม่ออกเลย
“เร็วจังเลยนะคะ แก้วยังจำอะไรไม่ค่อยได้เลย”
หญิงสาวว่า พยายามคิดถึงคีธที่มาเยี
