“ฉันต้องการคำอธิบายสำหรับเรื่องบ้าๆ เมื่อกี้นี้นะคะมิสเตอร์แมคไกวร์!”
เมื่อเดินมาถึงรถของคีธ การะบุหนิงกลับทนไม่ไหว หล่อนกระชากแขนเขาให้หยุดก้าวขึ้นรถ ก่อนจะถามเสียงดัง แต่คีธกลับมองหล่อนด้วยสายตาระอา
“หืม? แต่ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็นนะ”
“แต่ฉันคิดว่ามันจำเป็น!” หญิงสาวว่าเสียงดัง “จู่ๆ ทำไมฉันถึงต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้”
“นี่แสดงว่าเธอไม่คิดจะฟังคำเตือนที่ฉันอุตส่าห์ใจดีบอกเธอล่วงหน้าเลยน่ะสิ”
“คำเตือน? ตรงไหนที่คุณบอกว่ามันเป็นคำเตือน?”
หญิงสาวถามกลับอย่างไม่พอใจ แต่คีธกลับไม่ตอบ เอาแต่ถอนหายใจราวกับเหนื่อยใจกับหล่อนเท่านั้น
“เฮ้อ...”
“มิสเตอร์แมคไกวร์” หญิงสาวเรียกอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางไม่แยแสของเขา “อย่ามาทำท่าอย่างนี้นะคะ การที่ฉันโดน
ดูถูกแบบนี้มันไม่ได้อยู่ในข้อตกลงของเรา”
“งั้นให้ถือว่าเป็นหน้าที่ของเธอแล้วกัน” คีธตอบง่ายๆ แต่คนฟังถึงกับสั่น
“งั้นทำไมคุณไ
