“เป็นไรนายแทค ทำหน้าเหมือนไปทะเลาะกับใครมา”
เสียงทักทายที่ดังขึ้นตรงหน้าทำให้ทัศนัยชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเข้าบ้าน มองหน้าพี่ชายตนเองที่กำลังส่งสายตาเป็นคำถามมาให้ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่งแล้วเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่ยังมีเค้าของความขุ่นเคืองอยู่
“พี่ทีม”
“มาจากบ้านโน้นล่ะสิ” ทศวรรษถาม มีไม่กี่ที่หรอกที่ทัศนัยจะไปในละแวกบ้าน ส่วนใหญ่เวลาที่อีกฝ่ายอยู่บ้านก็ชอบเดินไปหาเพื่อนสนิทนั่นแหละ “แล้วเจอแก้วหรือเปล่า เห็นว่าวันนี้ขอลาหยุดเพราะมีธุระ”
ชายหนุ่มถามถึงการะบุหนิงอย่างอยากรู้ไม่ได้
“...” ทัศนัยส่ายหน้าช้าๆ ไม่อยากพูดถึงการะบุหนิงเท่าไหร่ แต่ทศวรรษกลับเข้าใจไปอีกอย่าง
“ไม่เจองั้นเหรอ แล้วไปเจอใครมาล่ะ ถึงทำหน้าอารมณ์เสียขนาดนี้”
“เจอยายดอกปีบ”
ทัศนัยตอบเสียงห้วน ขณะที่คนพี่ชายพยักหน้ารับ ร้องครางอย่างเข้าใจทันที เพราะดูเหมือนว่าทัศนัยกับกาสะลองนั้นแต่ไหนแต่ไรก็เป็น
ไม้เบื่อไม้เมาก
