ตอนที่13
546 คำ
หญิงสาวเสนอขึ้น เป็นทางเลือกที่หล่อนครุ่นคิดมาตลอดคืน แม้
รู้ดีว่าแท้จริงฝ่ายนั้นต้องการตัวหล่อน แต่หล่อนไม่อยากไปนี่นา...คีธ
แมคไกวร์น่ากลัวจะตาย แถมเขาก็อายุมากกว่าหล่อนไม่ต่ำกว่าสิบปีแน่ แก่ขนาดนั้นไม่ใช่สเป็กของหล่อนหรอก!
“แต่ว่า...” นายกษิดิษย์ทำท่าจะค้าน เมื่อจู่ๆ กาสะลองก็เสนอทางเลือกที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อคุณหญิงการะเกดที่มีสีหน้าแช่มชื่นขึ้นอย่างเห็นได้ชัดก็เอ่ยสนับสนุนบุตรสาว
“นั่นสิ นังดอกแก้วมันก็ลูกสาวคุณเหมือนกันนี่นะ แค่นี้ก็หมดปัญหาเรามีทางออกแล้ว หนูฉลาดมากเลยนะคะดอกปีบลูกแม่” ตอน
ท้ายคุณหญิงการะเกดถึงกับลุกขึ้นไปโอบกอดบุตรสาวที่นั่งตรงข้ามกับหล่อนด้วยความรู้สึกดีใจ
หล่อนไม่ต้องขายลูก...แถมยังไม่ต้องเสียอะไรเลยสักอย่างด้วย!
เพิ่งรู้...นังกาฝากนั่นมีประโยชน์ก็คราวนี้แหละ!
“คุณหญิง คุณก็รู้ว่าทางนั้นไม่ได้หมายถึงยายแก้ว”
“นี่คุณดิษย์” เจ้าหล่อนหันมาทางสามีเอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงเขียน ตาเขียวปัดด้วยความไม่ชอบใจ “จะไม่ใช่ได้ยังไง คุณบอกเองว่าเขาต้องการแต่งงานกับลูกสาวคุณ แต่ไม่ได้ระบุนี่ว่าคนไหน จะส่งคนโตไปก็ไม่เสียหายอะไร แถมเป็นไปตามก็ตกลงทุกอย่าง”
“มันไม่ใช่นะคุณหญิง นี่มันเหมือนหลอกลวงชัดๆ”
“จะหลอกอะไรอีกล่ะ” หล่อนพูดเสียงสะบัด “ก็เป็นไปตามที่คุณตกลงกับฝ่ายโน้นทุกอย่าง หรือคุณอยากให้พีระนันท์ล้มละลายในรุ่นของคุณ ถามจริงๆ เถอะคุณดิษย์ คุณไม่ละอายบ้างเหรอที่ทำให้ตระกูลล่มในรุ่นของตัวเอง” หล่อนแผดเสียงใส่สามี ยิ่งทำให้กษิดิษย์หน้าซีดเผือด ขณะที่กาสะลองสะดุ้งตกใจเพราะไม่เคยเห็นมารดากราดเกรี้ยวได้น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน “แต่ขอบอกว่าฉันอาย! เข้าใจไหม! ฉันอาย!”
“ตกลงคุณหญิง...ตกลง ผมจะส่งยายแก้วไป แต่เราต้องไปเรียนเรื่องนี้ให้คุณแม่ทราบ ถึงยังไงยายแก้วก็เป็นเด็กของคุณแม่ อีกอย่างนะคุณหญิง ไหนจะเรื่องทางมิสเตอร์แมคไกวร์อีก เราจะตบตาเขาได้ง่ายๆ เหรอ”
ถึงจะตกลงแต่กษิดิษย์ก็มิวายกังวลกับปัญหาอันยืดเยื้อที่จะตาม
มา
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง...ปัญหาจากเจ้าหนี้รายใหญ่ที่อาจจะไม่พอใจและยกเลิกสัญญาทุกอย่างไปง่ายๆ
“งั้นไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเรื่องมิสเตอร์แมคไกวร์เอง ส่วนคุณก็ไปคุยกับคุณแม่ ไปขอตัวนังดอกแก้วนั่นซะ ฉันไม่อยากฟังท่านบ่นว่าฉันทำข้ามหน้าข้ามตาท่าน”
คุณหญิงการะเกด ‘สั่ง’ ผู้เป็นสามีเสียงเข้ม ทำให้กษิดิษย์ที่แต่ไหนแต่ไรก็เป็นรองให้ภรรยาข่มอยู่แล้วจึงได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำยอม แม้จะรู้สึกหนักอึ้งในอกกับสิ่งที่คิดจะทำ และที่สำคัญ...เขารู้สึกเหมือนตนเองไม่ยุติธรรมต่อลูกสาวอีกคนหนึ่งเลย
ฉันขอโทษนะ...มาลินี
- ผู้เขียน
